آنها هم خود مولا اميرمؤمنان است، از اين‌رو مى‌فرمايد: «وَ أَنَا إِمَامُهُمْ. وَ هُمُ الَّذِينَ شَهِدُوا الصَّلاةَ عَلَى فَاطِمَةَ صَلوات الله عَلَيها.»[1]

أبوساسان، ابوسنان انصارى است كه برخى او را از اصفياء مولا اميرمؤمنان عليه السلام شمرده‌اند.[2]

أبو عَمْره انصارى از اعلام اصحاب امير مؤمنان على عليه السلام شمرده مى‌شود و در ركاب حضرت شهيد شد و حضرت به وى توجه ويژه‌اى داشت. او صريحاً به ولايت و نصب مولا على عليه السلام در غدير خم شهادت داد.[3]

ثالثاً: صحابه ديگرى بودند كه از روز نخست دوران عهد رسالت، نسبت به مقام ولايت اميرمؤمنان عليه السلام ثابت قدم بودند، بلكه پايه‌گذار تشيع و پيرو امام متقيان بودند. نجاشى و كشى و ديگران از آنان به خوبى و استوارى در عقيده و ولايت ياد مى‌كنند و در معرفى اين صحابه، بيش از سيصد نفر از اصحاب بزرگوار پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را نام مى‌برند.[4]

[1] .« زمين براى هفت نفر آفريده شده است؛ كه به سبب وجود آنها روزى‌تان داده مى شود، باران برايتان نازل مى شود و پيروز مى‌گرديد. آنان عبارتند از ابوذر، سلمان، مقداد، عمار، حذيفه، عبدالله بن مسعود و من كه امامشان هستم. اينان بودند كه بر پيكر حضرت زهرا سلام الله عليها نماز گزاردند.» خصال، ج 2، ص 361.

[2] . قاموس الرجال، ج 11، ص 361.

[3] . همان، ص 448 و 449.

[4] . مرحوم احمديان نجف‌آبادى در صدد جمع‌آورى اين نخبگان بود. چندى پيش از وفاتش، از وى پرسيدم تا كجا رسيده‌اى؟ فرمود: از دويست فراتر رفته‌ام.