آيا شرم‌آور نيست كه اين شخص پليد را از اصحاب بشماريم؟

اين‌گونه افراد ناشايست بسيارند كه لقب صحابى را به دنبال مى‌شكند، ولى شمّه‌اى از خُلق و خوى پيامبر صلى الله عليه و آله يا پاى‌بندى به اصول شريعت در آنان ديده نمى‌شود؛ از جمله:

- عمر و بن عاص كه ننگ آفرين‌ترين رجل آن عصر بود.

- ابو موسى اشعرى كه خيانت بزرگ نسبت به بزرگ‌ترين مرد جهان اسلام را مرتكب گرديد. او در اواخر عمر ننگين خود به اندازه‌اى پير و خرفت شد كه جملاتى را با عنوان آيه‌هاى جا افتاده از قرآن مطرح مى‌كرد.

- مروان بن حكم كه نشانه «الوزغ ابن الوزغ» را آذين سينه پر كينه خود كرده بود.

- وليد بن عُقبه، ابو الأعور سلمى، ضحّاك بن قيس و مغيرة بن شعبه كه در حمله به خانه دخت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و ضرب و شتم آن حضرت، سهمى بزرگ داشتند. آنها همواره مورد لعن و نفرين بزرگ مرد اسلام، مولاى متقيان بودند.[1] آيا شايسته است كه چنين افراد ناشايستى را به لقب فخيم صحابى مفتخر كرد؟

[1] . شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 4، ص 79.