- دريافت مى‌كرد. و جبرئيل- عليه السلام- نيز به نوبه خود از پيشگاه خداوند متعال اين دستور را به آن حضرت ابلاغ مى‌نمود. آيا هدف، انگيزه و مقصودى در اين دستور وجود داشت؟ آيا خداوند متعال براى قرار دادن آياتى در ضمن سوره‌اى و قرار دادن آياتى ديگر در ضمن سوره‌اى ديگر، حكمتى را مدّ نظر داشت؟

مفسّرين، جوانب و ابعاد فراوان و گوناگونى از قرآن كريم را مورد توجه، بحث و بررسى قرار داده‌اند. امّا ميان آنها مفسّرانى كه به اين بعد قرآن (يعنى مطالعه و بررسى روح كلّى هر سوره و تحقيق در آماجهايى كه هر «سوره» از قرآن كريم به سوى آنها نشانه رفته است) عنايت و اهتمام ورزيده باشند، شمار اندكى را تشكيل مى‌دهند.

با اينكه هريك از «سوره‌هاى» قرآن كريم داراى نشانه و رنگ خاصّ و مشخصه ويژه‌اى است و از جان و روحى برخوردار است كه در تمام زواياى آيات آنها جريان دارد، نمى‌توان اين «سوره» ها را بسان فصول و ابوابى تلقّى كرد كه كتابهاى معمولى، بدانها تقسيم شده و بر حسب آنها تنظيم مى‌گردد. اگر كسى بخواهد سوره‌هاى قرآن كريم را به عنوان ابواب و فصول اين كتاب آسمانى، مدّ نظر قرار دهد، و يا با چنين ديدگاهى به تفسير آن دست يازد، بايد گفت: چنين كسى با ديدى تكلّف‌آميز، و نه در خور قرآن كريم بدان نگريسته، و سخت به بيراهه افتاده. و مى‌كوشد اين كتاب آسمانى را از سبك و اسلوب ويژه آن، خارج سازد.

اين سبك و اسلوب عبارت است از: جابجا كردن تلاوت‌كننده و اين پهلو و آن پهلو ساختن او، و ايجاد تنوّع مناسب و منسجم در جهت حفظ شادابى او، براى تلاوت اين كتاب آسمانى، و پراكندن گوهرهاى وعظ و نصيحت در لابلاى آن، و درنگ انديشمندانه تلاوت‌كننده به گاه عبرت، و توجه و التفات به مقصد و هدف موعظه‌ها، و غنيمت شمردن فرصتها و سود جستن از موقعيتها در هرجا، تا بدين‌