بدان نيست. و قرآن كريم از اين نوع تكلّفها و مشقتهاى بى‌فايده بى‌نياز و غنى مى‌باشد[1].

نظريه «خاورشناسان» در ادعاى پراكنده بودن مطالب «سوره‌ها» و پاسخ دكتر محمد عبد اللّه دراز

استاد «دراز» مى‌گويد: «علاوه بر شمارى از دانشمندان اسلامى، همه خاورشناسان در بى‌خبرى و ناآگاهى از اين نكته اساسى (موضوع و پيام كلى سوره‌ها) بسربرده و مى‌برند. و چون با ديد سطحى چنان پنداشته‌اند كه تجانس و سنخيت و پيوند و ارتباط طبيعى و متداول ميان موادى كه در سوره‌هاى قرآن كريم راه يافته است، وجود ندارد، بر آن شده‌اند كه بگويند: قرآن كريم جز پيامها و نظريات پراكنده و پريشانى كه از مطالبى متنوع تشكل يافته است، چيز ديگرى نيست.

و محتواى قرآن عبارت از مطالبى است كه با سبكى پريشان و گسيخته و بيگانه از يكديگر فراهم آمده است!

شمارى از همين خاورشناسان كه گرفتار ديد سطحى و ساده‌انديشى درباره قرآن كريم هستند، پريشانى و پراكندگى مطالب قرآن كريم را چنين توجيه مى‌كنند كه اين تنوع و پراكندگى، باعث كاهش ملال خاطر و مانع پديد آمدن حالت دل‌زدگى مى‌گردد؛ چون مطالب يكپارچه و مربوط به هم، و سنخيّت و تجانس موضوعات، موجب ملال خاطر و عارضه دل‌زدگى در ادامه قرائت و خواندن مطلب مى‌گردد.

در اينجا شمار ديگرى از خاورشناسان را مى‌بينيم كه تصور مى‌كنند وحدت ادبى هر سوره‌اى از قرآن (كه مى‌توان آن را از رهگذر هر گونه ترجمه‌اى برگردان نمود) صرفا براى جبران نقص عدم هم‌بستگى و تدارك عيب مربوط به‌

[1] التصوير الغنى فى القرآن، ص 19.