كتابى گزيده‌اى دارد و گزيده قرآن كريم همان حروف تهجى است‌[1].

نظريّه مورد قبول ما

رأى و نظر ما همان است كه اين حروف رمزها و اشاره‌هايى بين خداوند متعال و رسول خاتم- صلى اللّه عليه و آله- بوده و كسى جز امينان وحى الهى، به ساحت قدس اين اسرار، دست نخواهد يافت. وگرنه اگر آگاهى از مكنون حقايق اينها بر غير معصومين و امينان وحى- عليهم السلام- امكان داشت، از ابتدا نيازى به قرار دادن رمز نمى‌بود. بلى بعيد نيست كه اين حروف حكمتها و مطالب خارق‌العاده و فوايد شگفت‌انگيزى را در بر گرفته باشد كه بر عظمت و بزرگى آغاز سوره‌ها بيفزايد. به ويژه با اين نظم و نسق، تناسب و ترتيبى كه انواع فنون بديعه و عجايب كلامى را در بر دارد.

چه بسا همان مطلبى كه آقاى «زمخشرى» بدان اشاره نمود و در سخن «زركشى» نيز آمده بود و قريحه و ذوق پاك مرحوم استاد علامه طباطبائى نيز آن را در سطورى پيش محتمل دانست و ... نمونه‌هايى از همان احكام و فوايد احتمالى باشد كه در كنار اسرار و عجايب و شگفتيهاى حروف مقطعه، به وديعه نهاده شده است.

مسئله‌اى كه شما را در جريان يك جنبه بسيار بزرگ و قابل ملاحظه‌اى از اعجاز قرآن قرار مى‌دهد اين است كه: هر چه متفكران و محققان بزرگ اسلامى در آيات كريم آن به تأمل نشسته و ارباب تفكر، در طول سالهاى طولانى و نسلى پس از نسلى ديگر، در آن تدبر نمايند، روز بروز بعد اعجازى آن شكوفاتر گشته و روشن‌تر

[1] « لكل كتاب صفوة و صفوة هذا الكتاب حروف التهجى» تفسير الميزان، ج 18، ص 6 سوره مباركه شورى.