14- سوره «انشقاق»: إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ ....

15- سوره «بينة»: لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا ... مُنْفَكِّينَ ....

16- سوره «زلزال»: إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها ....

17- سوره «تكاثر»: أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ ....

18- سوره «همزة»: وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ....

19- سوره «تبت»: تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ ....

و امّا مابقى، «هفت» سوره است كه به غير آنچه كه گذشت، آغاز شده‌اند منتها سبك و روش، همان سبك و روش سوره‌هاى ديگر است كه: يا با بزرگ شمردن مقام و شأن ايمان و يا با اشاره نمودن به موقعيّت و شخصيّت بزرگ قرآن.

و يا مقام والاى انبيا- عليهم السلام- را ارج نهادن و يا با كوبيدن مخالفين و دشمنان آنان و كسانى كه دعوت اسلام را به پشت سر انداخته و بى‌اعتنا رفته‌اند، شروع شده‌اند و آنها عبارتند از:

1- سوره «مؤمنون»: قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ....

2- سوره «نور»: سُورَةٌ أَنْزَلْناها وَ فَرَضْناها ....

3- سوره «زمر»: تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ....

4- سوره «رحمان»: الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ....

5- سوره «نوح»: إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‌ قَوْمِهِ ....

6- سوره «قدر»: إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ....

7- سوره «ايلاف»: لِإِيلافِ قُرَيْشٍ إِيلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّيْفِ فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ ...[1].

[1] به طور قطع- همان‌طورى‌كه مكرر متذكّر شده‌ايم- آغاز و پايان سوره‌ها بلكه حتى صدر و ذيل آيه‌هاى قرآنى، از يك حكمت دقيق و لطف و دقت فوق‌العاده متناسبى، برخوردارند كه اگر در هريك از موارد آن كنكاش و تلاش علمى انجام گيرد، مطالب و دقايق فراوانى دستگير انسان مى‌شود كه اعجاب همه عالميان را بر مى‌انگيزد. و اين هم يك بعد مهمّ از ابعاد مختلف اعجازى قرآن است.