د- سوره «مجادله»: قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجادِلُكَ ....

ه- سوره «حاقه»: الْحَاقَّةُ مَا الْحَاقَّةُ وَ ما أَدْراكَ مَا الْحَاقَّةُ ...[1].

و- سوره «طارق»: وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ وَ ما أَدْراكَ مَا الطَّارِقُ ...[2].

ز- سوره «غاشيه»: هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ الْغاشِيَةِ ...[3].

ح- سوره «انشراح»: أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ...[4].

ط- سوره «علق»: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ....

ى- سوره «قارعه»: الْقارِعَةُ* مَا الْقارِعَةُ* وَ ما أَدْراكَ مَا الْقارِعَةُ ....

ك- سوره «فيل»: أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحابِ الْفِيلِ ....

ل- سوره «ماعون»: أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ....

م- سوره «كوثر»: إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ ....

ن- سوره «نصر»: إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ وَ رَأَيْتَ النَّاسَ ...[5].

و ساير سوره‌ها يا با قسم خطير و غليظ، بخاطر ارج نهادن و بزرگ شمردن شأن و مقام كلام الهى، آغاز گرديده و يا با تهديد بسيار تلخ كه به علّت متوجه ساختن عباد به شدت و سختى موقف و صلابت موضع حق در مقابل باطل.

[1] در هر دو سوره، مخاطب رسول خاتم- صلوات اللّه عليه و آله- بوده و لطف كلام در ايجاد انگيزه جستجو و تفحص در آيات بزرگ الهى بوده و تعجب و شگفتى رسول خدا- صلى اللّه عليه و آله- را از اين حادثه بزرگ و آيات بزرگ الهى، بر مى‌انگيزاند كه در برابر اين همه آيات و دلايل، بازهم بشر بيدار نگشته و به ضلالت خويش ادامه مى‌دهد.

[2] در هر دو سوره، مخاطب رسول خاتم- صلوات اللّه عليه و آله- بوده و لطف كلام در ايجاد انگيزه جستجو و تفحص در آيات بزرگ الهى بوده و تعجب و شگفتى رسول خدا- صلى اللّه عليه و آله- را از اين حادثه بزرگ و آيات بزرگ الهى، بر مى‌انگيزاند كه در برابر اين همه آيات و دلايل، بازهم بشر بيدار نگشته و به ضلالت خويش ادامه مى‌دهد.

[3] در سوره غاشيه نيز عظمت و بزرگى« قيامت كبرى» را تصوير مى‌نمايد كه در تمامى اين سنخ آيات، از باب« إيّاك أعنى يا جارتي» است.

[4] در اين سوره، خطاب به صورت ماضى بعيد آمده و اثبات نعم الهى را براى رسول خدا- صلوات اللّه عليه و آله- متذكر مى‌شود؛ يعنى شرحنا صدرك ... كه در واقع نهايت لطف و صميميّت را مى‌رساند.

[5] در همه اين موارد، عنايت و رمز و رازى كه بين حضرت احديّت و رسول خاتم- صلوات اللّه عليه و آله- هست، براى ما چندان قابل درك نيست كه به قول معروف: ميان عاشق و معشوق رمزى است، چه داند آنكه اشتر مى‌چراند.