اسامى سوره‌ها

اسامى سوره‌ها مانند تعداد آيات هر سوره توقيفى است و با صلاحديد شخص پيامبر نامگذارى شده است؛ بيشتر سوره‌ها يك نام دارد و برخى دو يا چند نام. اين نامگذاريها، طبق شيوه عرب با كوچك‌ترين مناسبت انجام مى‌گرفته است‌[1] كه وجه تسميه برخى از آنها در جدول زير آمده است:

نام سوره/ وجه تسميه‌

بقره/ استعمال لفظ بقره و سخن گفتن درباره آن فقط در اين سوره بوده است؛ گرچه لفظ «البقر» در سوره انعام (آيه 144 و 146) و لفظ «بقرات» در سوره يوسف (آيه 43 و 46) آمده است ولى با آن تفصيلى كه در سوره بقره درباره آن سخن گفته شده، در آنها مطلبى نيامده است.

آل عمران/ لفظ «آل عمران» فقط دو بار در اين سوره (آيه 33 و 35) آمده است و در جاى ديگر قرآن نيست.

نساء/ در هفده آيه از اين سوره، احكام نساء به تفصيل آمده است.

مائده/ فقط در اين سوره (آيه 112 و 114) لفظ «مائده» آمده است و در جاى ديگر قرآن ذكر نشده است.

انعام/ در شش آيه از اين سوره بيش از ساير سوره‌ها درباره انعام سخن گفته شده است.

اعراف/ فقط در اين سوره (آيه 46 و 48) لفظ «اعراف» دو بار آمده است.

انفال/ فقط در اين سوره (آيه 1) لفظ «انفال» دو بار آمده است.

برائت/ درباره برائت از مشركين سخن گفته شده است و در جاى ديگر قرآن بدين صورت مطلبى نيامده است.

يونس/ تنها سوره‌اى است در قرآن كه از حالات حضرت يونس سخن به ميان آمده است.

هود/ فقط در اين سوره درباره حضرت هود سخن گفته شده است.

يوسف/ در اين سوره بيست و پنج بار نام مبارك اين پيامبر تكرار شده است.

رعد/ تنها سوره‌اى (آيه 13) است كه از تسبيح رعد سخن گفته شده است و در سوره بقره (آيه 19) از رعد فقط نامى برده شده است.

ابراهيم/ به تفصيل از دعاى ابراهيم درباره شهر مكه و ذريّه طيبه‌اش، سخن گفته شده است.

حجر/ تنها سوره‌اى است كه در آن از اصحاب حجر سخن گفته شده است.

[1] . رجوع كنيد به: البرهان؛ ج 1، ص 270 و الاتقان؛ ج 1، ص 159.