19. سوره اعلى. برخى اين سوره را مدنى شمرده‌اند، به دليل آيه‌ «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى»[1] كه درباره نماز عيد نازل شده است، ولى آيه جنبه عمومى دارد و منافاتى ندارد كه برخى روايات، آيه را بر نماز عيد هم تطبيق داده باشند.

20. سوره ليل. برخى اين سوره را به دليل رواياتى كه در شأن نزول سوره آمده است، مدنى شمرده‌اند.[2]

21. سوره قدر. برخى اين سوره را مدنى شمرده‌اند؛ زيرا در شأن نزول آن چنين آمده است كه پيغمبر اكرم (ص) در خواب ديدند بوزينه‌هايى بر بالاى منبر او رفته‌اند،[3] در حالى كه پيغمبر در مكه منبر نداشت. اين استدلال بسيار بى‌پايه است؛ زيرا لازمه ديدن منبر در خواب داشتن منبر نيست.

22. سوره بيّنه. مكى بن ابى طالب اين سوره را مكى شمرده است،[4] در حالى كه روايات ترتيب، بر مدنى بودن آن اتفاق دارند.

23. سوره زلزال. برخى اين سوره را به جهت لهجه تند آن مكى شمرده‌اند، ولى روايت ترتيب، برخلاف آن است.

24. سوره عاديات. قتاده اين سوره را مدنى دانسته است و مستند او روايت ضعيفى است كه قابل اعتماد نيست.[5]

25. سوره تكاثر. جلال الدين سيوطى اين سوره را به دليل شأن نزول آن درباره يهود مدنى دانسته است‌[6]، ولى نه محتواى سوره و نه روايت وارده دلالتى بر اختصاص آن به يهود ندارد.

26. سوره ماعون. ضحّاك آن را مدنى شمرده است، ولى روايات ترتيب، برخلاف آن است.

27. سوره كوثر. گروهى مى‌گويند: اين سوره در مدينه در حال خواب بر پيغمبر (ص) نازل شده است.[7] اين مطلب صحيح نيست؛ زيرا هيچ آيه و سوره‌اى در خواب بر

[1] . اعلى، 14 و 15.

[2] . رجوع كنيد به: الدر المنثور؛ ج 6، ص 357 و تفسير طبرسى؛ ج 10، ص 501.

[3] . رجوع كنيد به: المستدرك؛ ج 3، ص 171.

[4] . ابو محمد مكى بن ابى طالب؛ الكشف عن وجوه القراءات السبع؛ ج 2، ص 386.

[5] . رجوع كنيد به: الدر المنثور؛ ج 6، ص 383 و تفسير طبرسى؛ ج 10، ص 527 و تفسير طبرى؛ ج 30، ص 177.

[6] . الاتقان؛ ج 1، ص 14.

[7] . تفسير طبرسى؛ ج 10، ص 548.