3. امام صادق عليه السّلام: «خداوند امر دينش را به هيچ‌كس جز رسول و ائمه واگذار نكرده است»[1].

4. امام باقر عليه السّلام: «اگر براى كسى چيزى را حلال كرديم ...، براى او حلال است؛ زيرا امر دين (حلال و حرام) به ما امامان، واگذار شده است، پس هرآن‌چه حلال كرديم، حلال است و هرآن‌چه حرام كرديم، حرام است»[2].

5. پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله: «در هر دوره‌اى از دوران‌ها همواره انسان‌هاى كامل و متوازنى از اهل بيت من هستند كه تحريف‌ها، ناهنجارى‌ها و كج‌روى‌ها را مى‌زدايند»[3].

6. امام صادق عليه السّلام ذيل آيه شريفه‌ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ[4] مى‌گويند: «كلّ إمام هاد للقرن الّذي هو فيهم»[5]؛ «هادى هر قرنى، امام زمان آن قرن است».

شبهه: برخى حق تشريع را تنها براى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله پذيرفته، مى‌گويند: دين در دوره رسالت به كمال رسيد و ديگر جايى براى تشريع امامان معصوم عليهم السّلام باقى نماند.

«امامان معصوم عليهم السّلام هرچند مؤيّد به روح القدس بودند و هرگز خطا و لغزشى از آنان سر نمى‌زد، ولى آن‌ها تشريع تازه‌اى نداشتند؛ چرا كه پس از اكمال دين و اتمام نعمت الهى، همه احكام مورد نياز امت تا روز قيامت، مطابق روايات فراوان تشريع شده بود و جايى براى تشريع تازه باقى نمانده بود. بنابراين وظيفه امامان معصوم توضيح و تبيين احكامى بود كه بدون واسطه يا با واسطه از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله دريافت داشته بودند»[6].

پاسخ: اكمال دين با نصب امير مؤمنان عليه السّلام به خلافت و معرفى عترت در كنار سنت صورت پذيرفت؛ زيرا امامان عليهم السّلام حامل ودايع نبوت بودند و در اثر تربيت پيامبر

[1] . همان، ص 334.

[2] . همان.

[3] . الصواعق المحرقه، ص 141.

[4] .« تو فقط هشداردهنده‌اى و هر قومى هدايتگرى دارد». رعد، 7.

[5] . كافى، ج 1، ص 191.

[6] . پيام قرآن، ج 10، ص 104.