فلانى را دوست دارم و اين خاندان مكان و ظرف محبت من هستند».

دوم: «ال» در «القربى» بدل از مضاف اليه است، يعنى به جاى «قرباي؛ نزديكان من» گفته است: «القربى» و «ال» را بدل از «ي» (ضمير متكلم) آورده است.

بنابراين آيه اين‌گونه معنا مى‌شود: «اى مؤمنان، اجر رسالت من اين است كه همه دوستى‌ها و علاقه‌هايتان را در ظرف نزديكان ويژه من منحصر كنيد»؛ به عبارت ديگر: پيامبر نزديكان خود را ظرف قرار داده است تا همه دوستى‌ها به آنجا سرازير شود.[1]

زمخشرى سپس با نقل چندين روايت اثبات مى‌كند كه منظور از «القربى» خاندان ويژه پيامبر (على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السّلام) مى‌باشد كه به دو روايت آن اشاره مى‌كنيم:

اصحاب پس از نزول اين آيه، از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله پرسيدند: «اين خانواده شما- كه محبت كردن به آن‌ها بر ما واجب شده است- چه كسانى هستند؟»

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در پاسخ گفتند: «على، فاطمه و دو فرزندشان».

همچنين از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نقل شده است: «من مات على حبّ آل محمد مات شهيدا، ألا و من مات على حبّ آل محمد مات مغفورا له، ألا و من مات على حبّ آل محمد مات تائبا، ألا و من مات على حبّ آل محمد مات مؤمنا مستكمل الايمان»

«هركس با دوستى آل محمد از اين دنيا برود، شهيد از اين دنيا رفته است.

آگاه باشيد كه هركس با دوستى آل محمد از اين دنيا برود، آمرزيده از اين دنيا رفته است.

[1] . ر. ك: تفسير كشاف، ج 4، ص 219.