يك تصادف و اتفاق است؛ زيرا در بين ائمه قرّاء، افراد بسيار قابل توجّهى هستند كه از قرّاء سبعه برترند».[1] به هر حال با وجود مخالفت‌هايى كه بود، ابن‌مجاهد قرائات را در هفت قرائت مختصر كرد. اين هفت قرائت هر كدام دو راوى دارند كه ذيلًا مى‌آيد.

قاريان هفت‌گانه و راويان آنها

1. ابن عامر: عبداللَّه‌بن‌عامر يحصبى، (متوفاى 118) قارى شام؛ دو راوى او هشام‌بن‌عمّار (245- 153) و ابن ذكوان (242- 173) هستند.

2. ابن كثير: عبداللَّه بن كثير دارمى، (متوفاى 120) قارى مكه؛ دو راوى او بزّى (250- 170) و قُنْبُل (295- 191) هستند.

3. عاصم: عاصم بن ابى النَجُود اسدى، (متوفاى 128) قارى كوفه؛ دو راوى او حفص‌بن‌سليمان (180- 90) و شعبه ابوبكربن‌عيّاش (193- 95) هستند.

حفص قرائت عاصم را دقيق‌تر مى‌دانست و قرائت عاصم را او منتشر كرد كه تا امروز در اكثر كشورهاى اسلامى متداول است.

4. ابو عَمرو: زبّان ابوعَمرو بن علاء مازنى، (متوفاى 154) قارى بصره؛ دو راوى او دورى حفص‌بن‌عمر (متوفاى 246) و سوسى صالح‌بن‌زياد (متوفاى 261) هستند.

5. حمزه: حمزة بن حبيب زيّات (متوفاى 156) قارى كوفه؛ دو راوى او خلف‌بن‌هشام (229- 150) و خلّادبن‌خالد (متوفاى 220) هستند. اينان قرائت را با واسطه از او گرفته‌اند.

6. نافع: نافع بن عبدالرحمان الليثى، (متوفاى 169) قارى مدينه؛ دو راوى او عيسى‌بن‌ميناء (220- 120) معروف به قالون و ورش، عثمان‌بن‌سعيد، (197-

[1] . مباحث في علوم القرآن؛ ص 247 و 148.