بى‌آنكه بريده شود ادامه مى‌يابد.

از همين «هوا» و مصالح نهفته در آن، درس عبرت بگير. هوا عامل حيات اين بدنهاست و با تنفس و گرفتن آن از خارج باعث حيات درون جسم مى‌گردد.

صداها را از فاصله‌هاى بسيار دور مى‌رساند. بوهاى خوش را از جايى به جاى ديگر حمل مى‌كند. نمى‌بينى از جانبى كه باد مى‌آيد بويى مى‌آيد. صدا نيز اين گونه است.

هوا گرما و سرما را كه به سود عالم است مى‌پذيرد. باد وزنده نيز از جنس هواست. باد بدنها را خنك مى‌كند و ابرها را از جايى به جاى ديگر مى‌برد تا متراكم شود، باران دهد تا سودش شامل همه گردد. آنگاه كه باريد، باد ابرها را مى‌پراكند. درختها را آبستن مى‌كند، كشتيها را در حركت مى‌اندازد، غذاها را لطيف و خوردنى مى‌گرداند، آب را سرد و آتش را افروخته مى‌سازد، چيزهاى تر را مى‌خشكاند، و خلاصه هر چيزى را بر روى زمين زنده مى‌كند. اگر باد نبود رويندگان مى‌پژمردند جانوران مى‌مردند و همه چيز تفتيده و فاسد مى‌گشت.

[شكل زمين‌]

اى مفضّل! در بسترى كه خداوند براى جواهر چهارگانه آفريده تا بطور گسترده رفع نياز شود بنگر. از جمله گستردگى اين زمين و كشيدن آن است. اگر اين گونه وسيع و گسترده نبود چگونه جايها و مساكن مردم، كشتزارها، چراگاهها، جنگلها و درختان، داروهاى فراوان، معادن بى‌شمار و پرفايده و بسيار را در خود جاى مى‌داد؟

چه بسا كسى اين فلاتهاى خشك و دشتهاى دهشت‌آور را بى‌ثمر و بيهوده‌