سپس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هر آيه‌اى كه در باره ائمه عليهم السّلام نازل شده بود را تلاوت فرمود[1].

تفسير رؤياى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در باره غاصبين‌

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: ابو بكر و عمر و عثمان برخاستند، و من با اصحابم ابو ذر و سلمان و مقداد مانديم. فاطمه و حسن و حسين هم ماندند و همسران و دختران آن حضرت بجز فاطمه برخاستند.

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «اين سه نفر را با نه نفر از بنى اميه- كه فلانى از آل ابو سفيان‌[2] و نيز هفت نفر از اولاد حكم بن ابى العاص بن اميه از جمله آنانند- را ديدم كه امّتم را به قهقرى و عقب بر مى‌گرداندند».

پيشگوئى امير المؤمنين عليه السّلام از جنايات زياد

امير المؤمنين عليه السّلام اين سخنان را مى‌فرمود در حالى كه خانه زياد مملوّ از اصحاب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بود! سپس حضرت رو به آنان كرد و فرمود: آنچه شنيديد كتمان كنيد مگر از كسى كه طالب هدايت باشد. اى زياد، در باره شيعيانم بعد از من از خدا بترس! سليم مى‌گويد: وقتى حضرت از نزد زياد بيرون آمد رو به ما كرد فرمود: «بزودى معاويه او را بعنوان برادر خود ادّعا مى‌كند[3] و او شيعيانم را مى‌كشد، خدا او را لعنت كند».

روايت از كتاب سليم:

1. اثبات الهداة: ج 2 ص 509.

[1] اين اتمام حجت با حضور ابو بكر و عمر و عثمان و براى آنان بوده است. جاى تأسف است كه، راوى بعنوان اختصار همه آياتى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در باره ائمه عليهم السّلام فرموده ذكر نكرده است تا از لسان خود آن حضرت بيادگار بماند.

[2] منظور معاويه بن ابى سفيان است.

[3]« ج» خ ل:« معاويه بزودى او را دعوت مى‌كند و او قبول مى‌كند و شيعيانم را مى‌كشد. لعنت خدا بر او باد».

و منظور از برادرى معاويه همان است كه چون زياد بعنوان ولد الزنا معروف بود معاويه براى جلب خاطر او ادّعا كرد زياد پسر ابو سفيان و برادر خودش است كه تفصيل آن در پاورقى 8 از حديث 23 گذشت.