پناه داد[1]، و اولياء خداوند: ابو ذر و عده‌اى از صالحين را تبعيد كرد، و مال را ثروت بين ثروتمندان قرار داد و بغير آنچه خداوند نازل كرده حكم كرد و بدعتها و كارهاى خلاف او بيشتر و بالاتر از آن است كه شمرده شود. بزرگترين آنها سوزاندن كتاب خدا بود[2] و فجيع‌ترين آنها چهار ركعت نماز خواندن او در منى بعنوان مخالفت با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بود[3].

روايات تقيه براى توجيه نفاق حسن بصرى‌

ابان مى‌گويد: گفتم: اصلحك اللَّه، رحمت فرستادن تو بر عثمان و قائل بودنت به فضيلت او چه مى‌شود؟

گفت: من اين كار را مى‌كنم تا اولياء و دوستان طاغى‌[4] و تجاوزكار و زورگو و ظالم او يعنى حجاج و قبل از او ابن زياد و پدرش زياد بشنوند. مگر نمى‌دانى آنان هر كس را به بغض عثمان و حبّ على و اهل بيتش عليهم السّلام متّهم بدانند تبعيد مى‌كنند و او را قطعه قطعه مى‌نمايند و او را مى‌كشند؟

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرموده است: «مؤمن حق ندارد خود را ذليل كند». پرسيدم: ذليل كردن خود چگونه مى‌شود[5]؟ گفت: خود را در معرض بلائى قرار دهد كه طاقت آن را ندارد و نمى‌تواند در مقابل آن استقامت كند.

از على عليه السّلام شنيدم كه در روز قتل عثمان، از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نقل مى‌كرد: «تقيه از دين خداست، و هر كس تقيه نكند دين ندارد. بخدا قسم اگر تقيّه نبود در دولت ابليس خداوند عبادت نمى‌شد»!! مردى پرسيد: دولت ابليس چيست؟ فرمود: «هر گاه امور مردم‌

[1] منظور حكم بن ابى العاص است كه در حديث 25 پاورقى 59 گذشت.

[2] در باره سوزاندن قرآنها توسط عثمان به حديث 11 پاورقى 56 مراجعه شود.

[3] منظور اين است كه نماز مسافر بايد قصر يعنى دو ركعتى خوانده شود ولى عثمان عمدا آن را چهار ركعت خواند. در الغدير: ج 8 ص 101 نقل كرده: در سال 29 هجرى عثمان به سفر حج آمد و در منى خيمه‌اى بر پا كرد و نماز را در عرفه و در منى تمام خواند. وقتى امير المؤمنين عليه السّلام به او اعتراض كرد، پاسخ داد: اين نظرى است كه از خود داده‌ام! به بحار: ج 8 قديم ص 312 مراجعه شود.

[4]« ب»: آزادشده‌گان.

[5]« ب»: گفته شد: يا رسول اللَّه، چگونه خود را ذليل مى‌كند؟