بنويسم آن نوشته‌اى را كه مى‌خواستم در كتف بنويسم و اين سه نفر را بر آن شاهد بگيرم. برايم ورقه‌اى بياوريد».

نوشتن كتف و شاهد گرفتن بر آن‌

براى حضرت ورقه‌اى آوردند. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نام امامان هدايت‌كننده بعد از خود را يكى يكى املا مى‌فرمود و على عليه السّلام بدست خويش مى‌نوشت.

همچنين فرمود: من شما را شاهد مى‌گيرم كه برادرم و وزيرم و وارثم و خليفه‌ام در امّتم على بن ابى طالب است و سپس حسن و بعد حسين و بعد از آنان نه نفر از فرزندان حسين‌اند.

راوى مى‌گويد: از نام امامان جز دو نفر بنام «محمد» و «على» بيادم نماند و در نام بقيّه ائمه عليهم السّلام به اشتباه افتادم‌[1]، ولى توصيف حضرت مهدى و عدالت او و برنامه‌اش‌[2] را شنيدم و اينكه خداوند بدست او زمين را پر از عدل و داد مى‌كند همان گونه كه از ظلم و جور پر شده باشد.

برنامه‌اى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله براى نوشتن كتف در نظر داشت‌

سپس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: من خواستم تا اين را بنويسم، سپس آن را به مسجد ببرم و عموم مردم را دعوت كنم و آن را برايشان بخوانم و آنان را بر آن شاهد بگيرم. ولى خداوند نخواست و آنچه اراده كرده بود مقدر نمود.

تأييد اين حديث‌

سليم مى‌گويد: در زمان حكومت عثمان با ابو ذر و مقداد ملاقات كردم، و آنان‌

[1] اين اشتباه از سلمان يا سليم يا ابان نمى‌تواند باشد زيرا در موارد مختلف همين كتاب نام امامان عليهم السّلام از قول ايشان تصريح شده است. پيداست كه در اينجا بعنوان تقيّه اين سخن گفته شده تا ظالمين نام امامان عليهم السّلام را ندانند و آنان را نشناسند.

[2]« ج» خ ل: علم او.