خاندان كسرى و قيصر به ارث مى‌بردند.

علت طمع معاويه در خلافت‌

ولى خداوند خلافت را به دست ابو بكر و عمر از بنى هاشم خارج كرد و به بنى تيم بن مرة منتقل كرد و سپس به بنى عدىّ بن كعب منتقل شد[1]! در حالى كه در قريش طايفه‌اى پائين‌تر و ذليل‌تر و بى‌آبروتر از آنان نبود. آن دو نفر ما را در خلافت به طمع انداختند[2] و ما از آن دو و نسل آنان سزاوارتر بوديم، زيرا ثروت و عزّت در ما است و ما از نظر فاميلى به پيامبر نزديكتريم! قبل از ما رفيقمان عثمان با شورى و رضايت عموم مردم- بعد از سه روز شورى بين شش نفر- به خلافت دست يافت، و آنان كه قبل از او بودند بدون مشورت به آن دست يافتند.

وقتى رفيقمان عثمان مظلومانه كشته شد ما بوسيله او به خلافت دست يافتيم، زيرا هر كس مظلومانه كشته شود خداوند براى ولىّ او سلطه و قدرتى قرار داده است!

دستور معاويه در باره عجم‌

بجان خودم اى برادرم! اگر عمر ديه عجم را نصف ديه عرب قرار مى‌داد به تقوى نزديك‌تر بود! و من اگر راهى به اين كار مى‌يافتم و اميد داشتم كه عموم مردم قبول كنند انجام مى‌دادم! ولى من به جنگ قريب العهد هستم و مى‌ترسم مردم متفرّق شوند و بر ضدّ من اختلاف كنند، ولى آنچه عمر در باره آنان قرار داده تو را كافى است و موجب خوارى و ذلت آنان است.

وقتى اين نامه من بدستت رسيد عجم را ذليل كن و اهانت نما و آنان را تبعيد كن و از احدى از آنان كمك مگير و حاجتى از ايشان بر مياور.

[1] ابو بكر از طايفه بنى تيم و عمر از طايفه بنى عدى است.

[2]« ج»: ولى وقتى خلافت از بنى هاشم خارج و به بنى تيم منتقل شد ... ما هم در خلافت طمع كرديم.