و اگر خائن نبودند عمر حق نداشت چيزى از اموال آنان را نه كم و نه زياد بگيرد.

پس چرا نيمى از آن را گرفت؟ حتى اگر به خيانت در دست آنها بود ولى خودشان اقرار نكردند و شاهدى هم بر عليه آنان وجود نداشت براى او حلال نبود نه كم و نه زياد چيزى از آنان بگيرد.

عجيب‌تر اين است كه آنان را بر سر كارهايشان باز گردانيد! اگر خائن بودند جايز نبود آنان را دوباره بكار گيرد، و اگر خائن نبودند اموال آنها برايش حلال نبود.

تعجب امير المؤمنين عليه السّلام از بدعت پسندى مردم‌

سپس على عليه السّلام رو به جمعيت كرد و فرمود: تعجب است از قومى كه مى‌بينند سنّت پيامبرشان كم كم و دسته دسته تبديل و تغيير مى‌يابد و با اين همه راضى مى‌شوند و انكار نمى‌كنند بلكه در دفاع از بدعتها غضب مى‌كنند و كسانى را كه ايراد بگيرند و آن را انكار كنند سرزنش مى‌نمايند[1]. سپس قومى بعد از ما مى‌آيند و بدعت و ظلم و از پيش خود ساخته‌هاى او را تابع مى‌شوند و بدعتهاى او را سنّت و دين مى‌شمارند و به وسيله آن به پيشگاه پروردگار تقرّب مى‌جويند.

انتقال مقام ابراهيم به محلّ آن در جاهليّت‌

مثل برگردانيدن مقام ابراهيم عليه السّلام از جايى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله قرار داد به موضعى كه در زمان جاهليت در آن بود و حضرت آن را از آنجا تغيير مكان داده بود[2].

[1]« ب»: ... و با اين همه غيرت نشان نمى‌دهند و انكار نمى‌نمايند، بلكه در دفاع از بدعتها غضب مى‌كنند و به آن راضى مى‌شوند و به هر كس كه ايراد بگيرد عيب‌جوئى مى‌كنند.

[2] در بحار: ج 8 قديم ص 287 از امام حسين عليه السّلام نقل كرده است كه فرمود: محل مقام ابراهيم كه حضرت ابراهيم عليه السّلام آن را قرار داد كنار ديوار كعبه بود. و همچنان در آنجا بود تا آنكه اهل جاهليت آن را به محلى كه اكنون در آنجاست تغيير مكان دادند. وقتى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مكه را فتح كرد آن را به محلّى كه حضرت ابراهيم عليه السّلام قرار داده بود برگردانيد و همچنان در آنجا بود تا عمر بن خطاب به حكومت رسيد و پرسيد: چه كسى جاى قبلى مقام ابراهيم را مى‌داند؟ يك نفر گفت: من با طنابى فاصله آن را گرفته‌ام و اكنون نزد من است.

عمر گفت: آن را براى من بياور. آن را آورد و اندازه گرفتند و به جاى اولش كه در زمان جاهليت بود برگرداندند!