بطورى كه قلبهايشان اطمينان يافته و يقينى پيدا كرده كه شكى با آن مخلوط نمى‌شود.

امامان فرقه ناجيه‌

من و جانشينانم بعد از من تا روز قيامت هدايت‌كننده هدايت يافته‌ايم. كسانى كه خداوند آنان را در آيه‌هاى بسيارى از قرآن در كنار خود و پيامبرش قرار داده، و ما را پاك نموده و از گناهان معصوم داشته و ما را شاهدين بر خلقش و حجّت در زمينش و خزانه داران علمش و معادن حكمتش و تفسيركنندگان وحى خود قرار داده است. ما را با قرآن و قران را با ما قرار داده، كه نه ما از آن جدا مى‌شويم و نه آن از ما جدا مى‌شود تا در حوض كوثر بر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وارد شويم.

هفتاد و سه فرقه در روز قيامت‌

در بين هفتاد و سه فرقه فقط آن يك گروهند كه از آتش و از همه فتنه‌ها و گمراهى‌ها و شبهه‌ها نجات يافته هستند و آنها بحق اهل بهشتند. آنان هفتاد هزارند[1] كه بدون حساب داخل بهشت مى‌شوند.

همه آن هفتاد و دو گروه به غير حق متديّن شده‌اند و دين شيطان را يارى مى‌دهند، و (دستوراتشان را) از ابليس و دوستانش مى‌گيرند. آنان دشمن خداى تعالى و دشمن پيامبرش و دشمن مؤمنين‌اند و بدون حساب داخل آتش مى‌شوند، و از خدا و رسولش بيزارند[2]. خدا و رسولش را فراموش كرده و به خدا شرك ورزيده و كافر شده‌اند و غير خدا را پرستيده‌اند، ولى خود هم نمى‌دانند و گمان مى‌كنند كار درستى مى‌كنند.

روز قيامت مى‌گويند. «بخدا قسم ما مشرك نبوديم، براى او قسم ياد مى‌كنند همان طور كه براى شما قسم مى‌خورند و گمان مى‌كنند بر پايه‌اى استوارند، بدانيد كه آنان دروغگويند»[3].

[1] ظاهرا هفتاد هزار كنايه از كثرت اين عده است نه اينكه به همين تعداد معين باشند.

[2]« د»: از خدا و رسولش بيزارند و خدا و رسولش هم از ايشان بيزارند. به خدا و رسولش ناسزا گفته‌اند و مشرك شده‌اند.

[3] داخل گيومه مضمون آيه 23 از سوره انعام و آيه 18 از سوره مجادله است.