و دانا است». آل محمد فرزندان نوح و آل ابراهيم از ابراهيم و برگزيده و نسل اسماعيل و عترت محمد پيامبرند. آنان اهل بيت نبوت و جايگاه رسالت و محل رفت و آمد ملائكه‌اند. آنان همچون آسمان بلند و كوههاى پايدار و كعبه پوشيده و چشمه زلال و ستارگان هدايت‌كننده و درخت مبارك هستند كه نورش مى‌درخشند و روغن آن مبارك است‌[1]. محمد خاتم انبياء و آقاى فرزندان آدم است، و على وصيّى اوصياء و امام متقين و رهبر سفيد پيشانيان معروف است، و اوست صديق اكبر و فاروق اعظم و وصىّ محمد و وارث علم او و صاحب اختيارتر مردم نسبت به مؤمنين، همان طور كه خداوند فرموده:

النَّبِيُّ أَوْلى‌ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ‌[2]، «پيامبر نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است و همسران او مادران آنان‌اند و خويشاوندان در كتاب خدا بعضى بر بعضى اولويت دارند». هر كه را خدا مقدّم داشته جلو بيندازيد و هر كه را خدا مؤخر داشته عقب بزنيد، و ولايت و وراثت‌[3] را براى كسى قرار دهيد كه خدا قرار داده است.

تهديد عمر به قتل براى بيعت‌

عمر، در حالى كه ابو بكر بالاى منبر نشسته بود به او گفت: چطور بالاى منبر نشسته‌اى و اين مرد[4] نشسته و روى جنگ دارد و بر نمى‌خيزد با تو بيعت كند. دستور بده گردنش را بزنيم! اين در حالى بود كه امام حسن و امام حسين عليهما السّلام ايستاده بودند. وقتى گفته عمر را شنيدند به گريه افتادند. امير المؤمنين عليه السّلام آن دو را به سينه چسبانيد و فرمود: گريه نكنيد، بخدا قسم بر قتل پدرتان قدرت ندارند.

[1] اشاره به آيه 35 از سوره نور است كه خداوند تعالى مى‌فرمايد: اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فِي زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُها يُضِي‌ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى‌ نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ ....

[2] سوره احزاب: آيه 6.

[3]« الف»: وزارت.

[4] اشاره به امير المؤمنين عليه السّلام است.