است تو حقّ ندارى به تنهايى در حق آنان حكم نمائى، و اگر حق ما است ما از تو به قسمتى از آن راضى نمى‌شويم‌[1]! و امّا سخن تو اى عمر كه «پيامبر از ما و از شما است»، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله درختى است كه ما شاخه‌هاى آن و شما همسايگان آن هستيد. پس ما از شما به او سزاوارتريم.

و امّا آن سخنت كه «ما مى‌ترسيم كار بين شما و ما بالا بگيرد»، اين كارى كه شما انجام داديد آغاز همان اختلاف است. و خدا است كه از او كمك خواسته مى‌شود.

سپس از نزد عبّاس بيرون آمدند.

اشعار عباس در باره غصب خلافت‌

عبّاس اين اشعار را سرود و گفت:

ما كنت أحسب هذا الامر منحرفا^ عن هاشم ثمّ منهم عن أبى حسن أ ليس اوّل من صلّى لقبلتكم^ و اعلم النّاس بالآثار و السّنن و اقرب النّاس عهدا بالنّبيّ و من^ جبريل عون له في الغسل و الكفن من فيه ما في جميع النّاس كلّهم^ و ليس في النّاس ما فيه من الحسن من ذا الّذى ردّكم عنه فنعرفه^ ها انّ بيعتكم من أوّل الفتن يعنى:

«گمان نمى‌كردم اين امر خلافت از بنى هاشم و از ميان آنان از ابو الحسن (على بن ابى طالب عليه السّلام) منحرف گردد. آيا او اوّل كسى نيست كه به سمت قبله شما نماز خواند؟ آيا او عالمترين مردم به آثار و سنن نيست؟ آيا او قريب العهدترين مردم نسبت به پيامبر نيست؟ و آيا او كسى نيست كه جبرئيل در غسل و كفن پيامبر كمك او بود؟ كسى كه آنچه (از

[1] در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد اين جمله از قول عباس اضافه شده است كه گفت:« من اين را نمى‌گويم به اين قصد كه ترا از آنچه بدان داخل شدى منصرف كنم، ولى اتمام حجّت جاى خود دارد».