است كه يك فقيه عادلِ زمان‌شناسى در جامعه حضور داشته باشد كه انگشت اشاره و هدايت او بتواند كارها را پيش ببرد.[1]

2- 3- 3- 2. حكومت به ظاهردينى با رهبرى غيرمنصوب‌

خصوصيت حكومت پيامبر اين بود كه به جاى ابتناء بر ظلم، ابتناء بر عدل داشت ... با گذشت پنجاه سال، قضايا عوض شد. اسم، اسم اسلام ماند؛ نام، نام اسلامى بود؛ اما باطن ديگر اسلامى نبود. به جاى حكومت عدل، باز حكومت ظلم بر سر كار آمد. به جاى برابرى و برادرى، تبعيض و دودستگى و شكاف طبقاتى به وجود آمد. به جاى معرفت، جهل حاكم شد. در اين دوره‌ى پنجاه ساله، هرچه به طرف پايين مى‌آييم، اگر انسان بخواهد از اين سرفصلها بيشتر پيدا كند، صدها شاهد و نمونه وجود دارد كه اهل تحقيق بايد اينها را براى ذهنهاى جوان و جوينده روشن كنند.[2] به حسب آن تعيين رسول اكرم الگوى خلافت را، و برنامه حضرت براى كيفيت ولايتِ ولات بر افراد، آنطور كه بيان فرموده اند، تمام اين حكومت ها كه سركار آمده اند تا حالا، از بعد از حضرت امير و يك چند روزى هم امام حسن (سلام الله عليه) تمام حكومت هايى كه تا حالا سركار آمده اند چه حكومت هايى باشد كه تا حدودى مثلا اگر هم كه چيزى پيدا بشود- تا حدودى مؤدب به آداب حكومت ها بوده است و آن الگوى رسول الله بوده است و چه اينهائى كه اصلا نبوده اند، هيچ كدام اين حكومت ها لياقت حكومت نداشته اند و خود حضرت امير (سلام الله عليه) قيام كردند بر ضد معاويه، در صورتى كه معاويه هم تشرف به اسلام داشت و كارهاى اسلامى را مى كرد و شايد اعتقادات اسلامى هم داشته است، شايد، شايد هم نه.[3] بعضى از كشورهايى كه به نحوى خودشان را مقيد به احكام اسلامى‌

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران 23/ 2/ 1379

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب در خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران 26/ 1/ 1379

[3] - صحيفه نور، ج 3، ص 197