اين ولايت اقتضا مى‌كند كه تمام شؤون تدبير بشر در اختيار خداوند باشد.

اين ولايت دو گونه است:

الف) ولايت تكوينى‌

تصرف در خلقت و تدبير تكوينى است:

«ما لكم من دونه من ولىّ و لا شفيع أفلا تتذكّرون‌[1]؛ بدون خدا، هيچ ولىّ و شفيعى نداريد؛ آيا متذكّر نمى‌شويد؟»

«انت وليّى فى الدنيا و الآخرة[2]؛ تو در دنيا و آخرت ولىّ من هستى».

ب) ولايت تشريعى‌

كه هرگونه قانون‌گذارى و ارشاد و تدبير امور به دست خداست:

«ما كان لمؤمن و لا مؤمنة إذا قضى اللّه أمرا أن يكون لهم الخيرة من أمرهم‌[3]؛ هرگاه خداوند اراده‌اى كند، هيچ مرد و زن مؤمنى حقّ چون و چرا در آن امر ندارند».

«انّما وليّكم اللّه و رسوله و الذين آمنوا الّذين يقيمون الصّلوة و يؤتون الزّكوة و هم راكعون‌[4]؛ همانا ولىّ شما خدا و رسولش و

[1] - سجده( 32)، 4.

[2] - يوسف( 12)، 101.

[3] - احزاب( 33)، 36.

[4] - مائده( 5)، 55.