1- 1- 4- 2. ضرورت حكومت در اسلام‌

ضرورت حكمرانى، در انديشه سياسى مسلمانان سابقه‌اى طولانى دارد. ماوردى در اين زمينه مى‌نويسد:

«الامامة موضوعة لخلافة النّبوّة فى حراسة الدّين و سياسة الدّنيا، و عقدها لمن يقوم بها فى الامّة واجب بالاجماع‌[1]؛ امامت، يعنى جانشينى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله در حراست از دين و تدبير امور دنيا، و وجوب آن اجماعى است».

همان‌طور كه ماوردى گفته، به عهده گرفتن اين امر براساس اجماع مسلمانان واجب است؛ بنابراين، لزوم تشكيل حكومت در بين مسلمانان اجماعى است.

هم‌چنين آيت اللّه العظمى بروجردى رحمه اللّه در اين زمينه چنين نوشته است:

«اتّفق الخاصّة و العامّة على انّه يلزم فى محيط الاسلام وجود سائس و زعيم يدبّر امور المسلمين، بل هو من ضروريّات الاسلام و ان اختلفوا فى شرائطه و خصوصيّاته ...[2]؛ همه مسلمانان شيعه و سنّى بر اين باورند كه جامعه اسلامى، در اداره امور خود به زمامدار نياز دارد؛ بلكه اين مسأله از ضروريّات اسلام است، هرچند مسلمانان در شرايط و ويژگى‌هاى حاكم اختلاف نظر دارند».

پيشينه اين امر نيز به مجادلات كلامى- سياسى قرن اوّل برمى‌گردد. تنها در يك مقطع كوتاه زمانى، خوارج با شعار «لا حكم الّا للّه» جامعه را از

[1] - ابى الحسن بغدادى ماوردى، الاحكام السّلطانيّه، ص 5.

[2] - البدر الزّاهر، ص 52.