بنابراين، هيچ ملازمه‌اى بين اعتقادى بودن يك مسأله و ركن و جزء اصول دين بودن آن وجود ندارد تا منكر آن خارج از دين و يا مذهب شمرده شود.

ثالثا: از انكار عمدى ضرورى مذهب كه انسان بداند، چيزى ضرورى مذهب است و انكارش به انكار و نفى يكى از اصول مذهب مى‌انجامد و با علم و عمد آن را انكار كند، از مذهب خارج مى‌شود؛ امّا مسأله‌اى عميق نظرى و پيچيده چنين نيست و بر فرض هم كه ضرورى باشد، بايد به تلازم انكار آن با انكار رسالت توجه داشته باشد.[1]

[1] - ولايت فقيه ولايت فقاهت و عدالت، ص 351.