وى در باب «امر به معروف و نهى از منكر» چنين نگاشته است:

اقامه حدود، مخصوص سلطانى است كه از طرف خداوند برگزيده شده، و او امام معصوم عليه السّلام از خاندان پيامبر صلّى اللّه عليه و اله يا كسانى است كه منصوب از سوى ائمّه‌اند؛ چرا كه ائمّه عليهم السّلام، اجراى حدود را در صورت امكان به فقهاى شيعه تفويض كرده‌اند».[1] در مبحث «خمس» چنين آورده است:

اگر در زمانى حاكم ظالمى يكى از اهل حقّ را مأمور حكومت بر مردم قرار داد، اين شخص در حقيقت امير و حاكم از طرف امام معصوم عليه السّلام است، نه از سوى حاكم ظالم اهل ضلالت، هرچند كه‌

[1] -« فاما اقامة الحدود فهو الى سلطان الاسلام المنصوب من قبل اللّه و هم ائمّة الهدى من آل محمّد صلّى اللّه عليه و اله و من نصبوه لذلك من الامراء و الحكّام و قد فوّضوا النظر فيه الى فقهاء شيعتهم مع الامكان». شيخ مفيد، المقنعه، ص 810.