خلاصه فصل‌

1. حاكميت و ولايت، انحصارى و مستقل مخصوص خداوند است (به دليل توحيد در ربوبيت خداوند)

2. اعمال ولايت و ربوبيّت تشريعى خداوند، به واسطه جعل و نصب الهى ممكن است.

3. اماميه برخلاف اهل سنت، براساس دلايل عقلى و نقلى به جز پيامبر صلّى اللّه عليه و اله، امامان عليهم السّلام را منصوب به امامت از سوى خداوند مى‌دانند.

4. دلايل اماميه بر ضرورت نصب و جعل الهى، به دو ظرف زمانى حضور معصوم و غير معصوم، و به دو دسته عقلى و نقلى تقسيم مى‌شود.

5. عمده دلايل عقلى بر ضرورت نصب و جعل الهى، دليل لطف، حكمت، توحيد در ربوبيت تشريعى، ضرورت هدايت الهى و طرد ولايت طاغوت هستند.

6. دلايل نقلى از قرآن به آيات ولايت، تبليغ، اكمال دين و ...، و از روايات به حديث الدار، حديث الثقلين، حديث المنزله، حديث الغدير و ... تقسيم مى‌گردند.

7. به دليل ضرورت حكومت و نيز عدم تعطيلى آن در عصر غيبت، ضرورت جعل و نصب حاكم، به همان دلايل قبلى اقتضا مى‌كند كه خداوند تكليف حاكم و حكومت را تعيين كند دلايل عقلى، نقلى و مركب از عقلى و نقلى در اين زمينه ذكر گرديد.