علمى محدود امروز بشر سازگار نيست وانگهى ثابت مى‌كند كه وراى جهان ماده و نيرو، جهان ديگرى وجود دارد كه هيچ‌چيز آن شبيه به اين جهان نيست و شخصيت و واقعيت انسان در جسم و تن خلاصه نمى‌شود بلكه او معجونى است از جسم و جان كه با از بين رفتن يكى، ديگرى از ميان نمى‌رود.

نيروبخشى بندگى خدا

راه صحيح‌تر براى تكامل روح‌وروان، «عمل به تعاليم اسلام» و «طى طريق عبوديت» و «پيمودن صراط مستقيم» است.

توضيح اينكه: از نظر آيين اسلام انسان دو نوع زندگى دارد يكى «حيات ظاهرى» و ديگرى «حيات معنوى و انسانى».

«حيات ظاهرى» همان حيات حيوانى است كه تمام بشر آن را دارا است و اسلام براى جلوگيرى از هر نوع افراط و تفريط، برنامه خاصى براى اين نوع حيات تنظيم كرده است برنامه اسلام علاوه بر اينكه بهزيستى انسان را در جهان ماده فراهم مى‌سازد، راه را براى تحقق حيات معنوى نيز هموار مى‌نمايد.

«حيات معنوى» انسان از اعمال و نيّات او سرچشمه مى‌گيرد، و نتيجه چنين حياتى سعادت و خوشبختى و يا شقاوت و بدبختى او مى‌باشد؛ بنابراين حركات و سكنات و كار و كردار بشر، سازنده حيات‌