«ولايت تشريعى» در اين موارد با محدوديت خاصى كه دارد به همان معناست كه گفته شد، يعنى پيامبر درخواست نموده و خداوند نيز اجابت فرموده است و كار پيامبر جز يك درخواست آن هم به ضميمه انتظار تصويب چيز ديگر نبوده است. و يا اينكه در خصوص اين موارد انگشت‌شمار اختياراتى به پيامبر داده شده است.

2. زعامت سياسى و اجتماعى‌

دومين معناى «ولايت تشريعى» اين است كه پيامبر اسلام از طريق خداوند، زعيم سياسى و رهبر اجتماعى مسلمانان مى‌باشد و آيات متعددى بر زعامت وسيع و گسترده پيامبر گرامى، گواهى مى‌دهند:

... أطيعوا اللّه و أطيعوا الرّسول و أولى الأمر منكم ....[1] «خدا و پيامبر و فرمانروايانى از خود را اطاعت كنيد».

همچنين مى‌فرمايد:

النّبىّ اولى بالمؤمنين من أنفسهم ....[2] «پيامبر به مؤمنان از خود آنها شايسته‌تر است».

[1] - نساء/ 59.

[2] - احزاب/ 6.