مقدس مجاز است در اموال و ديگر شؤون مربوط به او تصرف نمايد.

پدر بر دختر باكره ولايت شرعى دارد و ازدواج او بدون اجازه پدر نافذ نيست. و نيز همگى مى‌دانيم كه حاكم شرع بر اموال عمومى مانند: درآمد زمين‌هاى خالصه و زكات و خمس ولايت شرعى دارد و ولايت اين امور در زمان حضور «امام» عليه السّلام با خود او و در زمان غيبت او با «مجتهد جامع الشرايط» مى‌باشد.

طرح اين مثال‌ها براى اين است كه ثابت شود، غالب افراد با اين لفظ آشنايى خاصى دارند، هرچند معناى دقيق اين لفظ را ندانند. غالبا ولايت به كسر «واو» به معنى «دوستى» و ولايت به فتح «واو» به معنى «سرپرستى و تسلط بر تصرف» است‌[1]، و گاهى هر دو لفظ در هر دو معنى به كار مى‌رود. لازم به گفتن نيست كه در مثال‌هاى بالا مقصود از ولايت همان معنى دوم آن يعنى تسلط بر تصرف و تصدى است.

هدف از اين بحث در اينجا تشريح «ولايت» به معنى «دوستى» نيست. زيرا همگى مى‌دانيم محبت و دوستى خاندان رسالت بر همه‌

[1] -\i هنا لك الولاية للّه الحقّ ...\E( كهف/ 44).