متعصّب را زير سؤال برده و ردّ نموده‌اند؛ علماى بزرگى هم‌چون: ابوالحسن هيثمى، ابن حجر مكّى و ابن جوزى حنبلى كه هر يك از آنان حافظ عصر خود بوده‌اند.

نقد و بررسى ديدگاه علماى تندرو اهل سنّت‌

با نگاه به آن‌چه گذشت، گرايش و ديدگاه فكرى آن گروه تندرو مشخص شد.

ديدگاه‌هاى آنان پيرامون شهادت سرور جوانان بهشت، حضرت حسين بن على عليهما السلام، به شرح زير مى‌آيد:

1. ولايت و حاكميت يزيد؛ پذيرفته همه صحابه‌

اين سخن خلاف حقايق تاريخى است؛ چرا كه به طور مفصّل بيان خواهيم كرد كه بزرگان صحابه و شخصيت‌هايى معروف آن زمان با ولايت يزيد مخالف بوده‌اند؛ به همين جهت، معاويه با مشكلات فراوانى روبه‌رو شد و به روش‌هاى گوناگونى دست زد تا بتواند مخالفان خود را در برنامه جانشينى يزيد، سركوب كند.

البته كسانى مثل جابر بن عبداللَّه انصارى، ابو سعيد خُدرى، سهل بن سعد انصارى، زيد بن ارقم و ديگر صحابه درباره جانشينى يزيد سكوت كردند. روشن است كه سكوت آنها هيچ دلالتى بر رضايتشان ندارد؛ چرا كه آنان در حال تقيّه بوده‌اند و تقيّه در بين صحابه به ويژه در زمان معاويه رايج بوده است. آنان مى‌ترسيده‌اند كه آن چه بر سر ديگران آمده، بر سرشان بيايد ....

پس سكوت صحابه رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله دليل بر رضايت آنان از كار معاويه نمى‌تواند باشد.

ديگر اين‌كه همكارى جمعى از صحابه با معاويه، با زور، پرداخت پول، ترساندن و يا تهديد به كشتن آن‌ها بوده است.