البته كتاب عبدالمغيث كه در دفاع از يزيد بوده به دست ما نرسيده، ولى نوشته حافظ ابن جوزى در ردّ آن كتاب به دست ما رسيده است.

بزرگانى از اهل سنّت مانند ذهبى، ابن كثير دمشقى و ديگران تصريح مى‌كنند كه اى كاش عبدالمغيث چنين كتابى نمى‌نوشت.[1]

حال اگر از خود اين شخص؛ يعنى عبدالمغيث بن زهير حنبلى سؤال شود كه به چه دليل شما و امثال شما از يزيد بن معاويه دفاع مى‌كنيد، در جواب مى‌گويد:

إنّما قصدتُ كفَّ الألسنة عن لعن الخلفاء وإلّا فلو فتحنا هذا لكان خليفة الوقت أحقّ باللعن؛[2]

فقط به اين جهت از يزيد دفاع كردم تا با اين كار لعن خلفا را از سر زبان‌ها قطع كنم، وگرنه اگر از لعن خلفا جلوگيرى نكنيم و اجازه چنين كارى را بدهيم، همين خليفه زمان خودمان به لعن سزاوارتر است.

آرى، آنان بايد كارى كنند كه خلفا مورد لعن قرار نگيرند. تا كنون سخن از جلوگيرى لعن يزيد به جهت معاويه و عبداللَّه بن عمر بود، امّا حالا سخن از خلفا به ميان آمد.

پس به تدريج راز مبارزه با شعائر حسينى و عزادارى حضرت سيّدالشهداء عليه السلام روشن مى‌شود. از طرفى ديگر علّت تلاش و همّت استوار شيعيان در برپايى عزاى سيّدالشهداء عليه السلام معلوم مى‌شود.

در عين حال، به حق خودشان سوگند كه با اين همه شكوه در برگزارى مراسم عزا و سوگوارى حضرت ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام، هنوز حقّ آن حضرت را ادا نكرده‌ايم و در اين مسئله بدهكاريم!

[1] - سير أعلام النبلاء: 21/ 160

[2] - همان: 161