اين مراسم، برنامه مذهبى است و جلوگيرى از آن شايسته نيست؛ ولى در برخى از كشورهاى اسلامى همواره درباره عزادارى سيّد و سالار شهيدان عليه السلام سخنان و حركات فتنه انگيز صورت مى‌پذيرد كه به حوادثى تلخ و تأسّف‌بار مى‌انجامد.

تلاش‌هاى نافرجام براى فراموشى اين حادثه عظيم‌

پيش‌تر اشاره شد كه برخى از دشمنان همواره براى فراموشى اين حادثه عظيم تاريخى كوشيده‌اند. برخى علماى عامّه در كتاب‌ها و نوشته‌هايشان، شيوه‌هاى گوناگونى به كار مى‌برند تا مانع حيات و جاودانى واقعه عاشورا و عزادارى سيّدالشهداء عليه السلام شوند.

نمونه‌هايى از اين شيوه‌ها به اشاره در پى مى‌آيد:

1. شيوه عرفان و تصوّف‌

شيخ عبدالقادر گيلانى، از علماى اهل سنّت و بزرگان صوفيّه است كه قبر او در بغداد به عنوان زيارتگاه معروف است. او اشكالى را كه به اهل سنّت مى‌شود، مطرح مى‌كند و مى‌گويد:

قد طعن قوم على من صام هذا اليوم العظيم وما ورد فيه من التعظيم وزعموا أنّه لا يجوز صيامه لأجل قتل الحسين بن علي رضى اللَّه عنهما فيه. وقالوا: ينبغي أن تكون المصيبة فيه عامّةً لجميع الناس لفقده فيه، وأنتم تتّخذونه يوم فرح وسرور وتأمرون فيه بالتوسعة على العيال والنفقة الكثيرة والصدقة على الفقراء والضعفاء والمساكين وليس هذا من حق الحسين رضى اللَّه عنه على جماعة المسلمين؛

بعضى به اهل سنّت اشكال كرده‌اند كه چرا روز عاشورا را روزه مى‌گيرند. اين كار صحيح نيست؛ چرا كه در اين روز حسين بن على‌ رضى اللَّه عنهما به شهادت رسيده‌