براى شركت در قتل سيّدالشهداء عليه السلام به كربلا اعزام شده بودند.

كوتاه سخن اين‌كه حتى يك درصد هم احتمال نمى‌رود كه قاتلان حضرت سيّدالشهداء عليه السلام شيعيان كوفه باشند؛ چرا كه از هيچ شيعه‌اى، به هر معنايى كه باشد و در نهايت فسق و قساوت قلب و بى‌دينى هم كه باشد، چنين جنايت‌هايى سر نمى‌زند. جنايت‌هايى هم‌چون:

1. قطع آب؛

2. آتش زدن خيمه‌ها؛

3. كشتن كودكان؛

4. كشتن بانوان؛

5. تاراج اموال؛

6. لگدمال كردن بدن مبارك و بدن مطهّر فرزند دختر رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله با سم اسبان.

بديهى است كه هيچ كدام از اين اعمال ننگين، هرگز از شيعيان صادر نمى‌شود و بر فرض اگر آن شيعه، از سران و فرماندهان لشكر عمر سعد بوده و در قساوت و بى‌دينى معروف هم باشد، نمى‌تواند به جناياتى هم‌چون قطع آب، آتش زدن خيمه‌ها و مواردى از اين قبيل دست زند.

اين‌كه سخنرانان به هنگام بيان جناياتى كه در كربلا رخ داده است مى‌گويند: «از گوش دختران اهل بيت عليهم السلام گوشواره مى‌كشيدند»، حقيقت دارد و از حقايق عاشوراست. آرى، نبايد در پى آن بود كه حتماً سنّى‌ها اين فجايع و جنايات را روايت كرده باشند تا باورپذير گردند. البته انتظار هم نبايد داشت كه متعصّبى از اهل سنّت اين قضايا را نقل كرده باشد. كسى نمى‌تواند بگويد كه اين جنايت‌ها و ستم‌كارى‌هاى دشمنان اهل بيت عليهم السلام خرافات است و چنين اتفاقاتى واقع نشده است.