إنّ آل اميّة لعنهم اللَّه ومن أعانهم على قتل الحسين عليه السلام من أهل الشام نذروا نذراً إن قتل الحسين وسلم من خرج إلى الحسين وصارت الخلافة في آل أبي سفيان أن يتّخذوا ذلك اليوم عيداً لهم، وأن يصوموا فيه شكراً ويفرّحون أولادهم، فصارت في آل أبي سفيان سنّةً إلى اليوم في الناس؛[1]

همانا آل اميّه و كسانى از شاميان كه آنان را در كشتن امام حسين‌ عليه السلام‌ يارى كردند، نذر نمودند كه اگر بر حسين پيروز شدند (و او را به قتل رساندند) و خلافت را به دست آوردند، اين روز را عيد بگيرند و به جهت شكرانه آن، روزه بگيرند و اين براى آل ابى سفيان تا به امروز به عنوان سنّتى قرار داده شد.

آرى، بنواميّه روز عاشورا را جشن مى‌گرفتند و هم اكنون عمل وهّابيان بر همين است و آن‌ها از باب شماتت روزه مى‌گيرند و به همين جهت امام صادق عليه السلام فرموده‌اند:

ذاك يوم قتل الحسين، فإن كنت شامتاً فَصُم؛[2]

روز عاشورا روز قتل حسين است. اگر مى‌خواهى شماتت كنى و با اهل بيت دشمنى نمايى، آن روز را روزه بگير!

برخى از جنايت‌هاى انجام شده در كربلا

بنا بر شواهدى كه نقل شد، اثبات گرديد كه سپاهى از شام در كربلا حضور داشتند كه در نبرد روز عاشورا بر عليه سيدالشهداء شركت كردند. هر چند تعداد دقيق آنان مشخص نيست؛ ولى اسامى عدّه‌اى از آنان به دست آمده است. البته اين افراد در زمره شاميانى كه در كوفه اقامت داشته‌اند نبوده‌اند؛ بلكه نيروهايى بودند كه از شام‌

[1] - الأمالى شيخ طوسى: 667

[2] - همان