وى به مانند پدرش نصرانى بوده است‌[1] و پدر وى با همين دين از دنيا رفته است. ابن حجر به نقل از مرزبانى در اين باره مى‌نويسد:

أنّ ابجر مات على نصرانيته في زمن علي؛[2]

همانا ابجر در زمان على‌ عليه السلام‌ بنا بر دين نصرانيت از دنيا رفت.

5. حر بن يزيد رياحى‌

حر بن يزيد رياحى، يكى ديگر از فرماندهان سپاه اعزامى ابن زياد بود كه هزار سرباز از او فرمان مى‌بردند. البتّه داستان بازگشت او عبرتى براى اوّلين و آخرين مردم شد كه چگونه سيّدالشهداء عليه السلام و اهل بيت او را قبل از ورود به كربلا آزار داد و مزاحم ايشان شد و آن گاه كه متوجّه شد، تغيير كرد و با اختيار خود رستگار گشت.

6. شمر بن ذى الجوشن‌

شمر فرمانده چهار هزار سرباز بود.[3] او از ابتدا هوادار بنو اميّه و در خدمت ابن زياد بود، به طورى كه وقتى ابن زياد احساس كرد عمر سعد در اطاعت از دستورش كوتاهى مى‌كند، نامه‌اى به شمر داد و گفت كه به دست عمر سعد برساند و مراقب و مواظب اعمال او باشد.

شمر در بنو اميّه ذوب شده بود. تاريخ‌نگاران شيعه و سنّى مى‌نويسند: ابن زياد به شمر گفت:

[1] - الاصابة: 2/ 143؛ الأخبار الطوال: 214

[2] - الإصابة: 2/ 143

[3] - الأمالى شيخ صدوق: 220؛ بحار الأنوار: 44/ 315