شيعه و كسانى كه با ولايت اهل بيت عليهم السلام و معرفت آنان سر و كارى ندارند، در قرن‌هاى دوم و سوم، اين مطالب را نقل كرده‌اند.

در كتاب كامل الزيارات كه از كتاب‌هاى شيعيان است، اين گونه آمده است كه امام حسين عليه السلام فرمود:

لأن اقتلَ بيني وبين الحرم باع، أحبُّ إليّ من أن اقتل وبيني وبينه شبرٌ، ولأن أقتل بالطّف أحبُّ إليّ من أن اقتل بالحرم؛[1]

اگر كشته شوم در حالى كه فاصه من تا حرم يك وجب باشد بهتر است و نيز اگر در سرزمين طف خونم ريخته شود بهتر است از اين كه در حرم كشته شوم.

آن حضرت پس از حركت از مكّه مكرمه نيز، سخنانى در اين باره و در پاسخ فردى كه در ميان راه با آن بزرگوار ملاقات كرد و مى‌خواست مانع حركت آن حضرت شود بيان كرده و فرمودند:

لا يخفى عليّ شي‌ءٌ ممّا ذكرت، ولكنّي صابر ومحتسبٌ إلى أن يقضي اللَّه أمراً كان مفعولًا؛[2]

آن چه تو ذكر كردى بر من مخفى نيست، ولى من شكيبايى مى‌ورزم و ....

حقيقت حال نامه نگاران‌

از ديگر مطالبى كه حضرت سيّدالشهداء عليه السلام در ميان راه متذكّر مى‌شدند اين بود: آنان كه براى من نامه نوشته‌اند، خودشان مرا به قتل خواهند رساند. حضرتش در سخنى فرمودند:

[1] - كامل الزيارات: 151، حديث 182؛ بحار الانوار: 45/ 85، حديث 16

[2] - الفصول المهمّه: 2/ 808( فصل فى ذكر مخرجه عليه السلام الى العراق)