مدينة دمشق، البداية والنهايه و تاريخ حلب‌[1] آمده است.[2]

در جايى ديگر مى‌فرمايند:

مهما يقض اللَّه من أمر يكن.[3]

در مورد ديگرى از امام حسين عليه السلام سؤال شد: چرا در خروج از مكّه عجله مى‌كنيد؟ حضرت در پاسخ فرمودند:

لو لم اعجل لُاخذت؛[4]

اگر عجله نكنم، مرا دست‌گير مى‌كنند و به قتل مى‌رسانند.

ديگرى به گمان خيرخواهى به آن حضرت مى‌گويد: شما به كوفه نرويد. آنان كسانى هستند كه پدر شما را به قتل رساندند و با برادر شما همين گونه رفتار كردند.

حضرت در جواب فرمودند:

إنّه ليس يخفى عَليّ الرأي ما قلت ورأيت، ولكن اللَّه لا يُغلب على أمره؛[5]

آن چه را تو مى‌گويى مى‌دانم، ولى امر پروردگار دگرگون نمى‌شود.

اين سخن در الكامل فى التاريخ، البداية والنهايه و تاريخ الطبرى آمده است.

به راستى كدام شيعه است كه در اين سخنان خدشه وارد كند در حالى كه غير

[1] - نگارنده در اين موضوع از كتاب تاريخ حلب بهره‌هايى برده، از جمله آن موارد اين‌كه، كسانى كه بدن مبارك حضرت سيّدالشهداء عليه السلام را پامال اسب‌ها نمودند، ده نفر بوده و همگى اهل شام بودند و هيچ يك از اهل كوفه نبودند

[2] - ترجمة الامام الحسين عليه السلام من طبقات ابن سعد: 58، سير أعلام النبلاء: 3/ 297، تاريخ مدينة دمشق: 14/ 209، البداية والنهايه: 8/ 176، ترجمة الامام الحسين عليه السلام من كتاب بغية الطلب في تاريخ حلب: 116

[3] - تاريخ الطبري: 4/ 287؛ الكامل فى التاريخ: 4/ 37

[4] - تاريخ الطبري: 4/ 290؛ الإرشاد: 2/ 67؛ بحار الأنوار: 44/ 365؛ البداية والنهايه: 8/ 180

[5] - الكامل فى التاريخ: 4/ 43؛ البداية والنهايه: 8/ 185؛ تاريخ الطبري: 4/ 301