حقايقى كه از اسارت بانوان و كودكان اهل بيت عليهم السلام بدان اشاره شد، از كتاب‌هاى كهن و معتبر اهل سنّت بيان شده است تا سرّ و راز آمدن زنان و كودكان سيّدالشهداء عليه السلام به همراه ايشان مشخص شود.

آيا اين قضايا را شيعيان ساخته‌اند؟

هرگز اين طور نيست.

اين كه بزرگان علماى شيعه بر فراز منبر در شهادت سيّدالشهداء عليه السلام مطالبى مى‌گويند، همه و همه حق است و كسى نمى‌تواند تشكيك كند.

اهل سنّت نيز اين حقايق تاريخى را نوشته و به آن پرداخته‌اند.

اين حقايق نه تنها توسط اشخاصى هم‌چون شيخ مفيد در ارشاد، شيخ طوسى در امالى، سيّد ابن طاووس در لهوف، علّامه مجلسى در بحار الأنوار و ديگر عالمان شيعه رحمهم اللَّه نقل شده است. بلكه كسانى كه هيچ گونه ارتباطى با اهل بيت عليهم السلام ندارند نيز وقايع رخ داده را تا آن جايى كه مى‌توانسته‌اند، نقل كرده‌اند.

آرى، خداوند متعال نخواسته اين حقايق و ظلمى كه در كربلا به سيّدالشهداء عليه السلام شده است، مخفى بماند. اين اراده الهى است كه نمى‌گذارد اين نور خاموش شود و ما بايد ابزار و وسايل عملى شدن خواسته حق تعالى را فراهم كنيم؛ چرا كه‌ «وَيَأْبَى اللَّهُ إِلّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ».[1]

گفتنى است كه رجوع شيعيان به كتاب‌هاى اهل سنّت به دو دليل است:

1. دفع شبهه‌ها و اتّهام‌هاى اهل تسنّن كه با استدلال به كتاب‌هاى آنان، به ناچار بايد پاسخ را بپذيرند؛

[1] - سوره توبه: آيه 32