ورود امام حسين به مكّه‌

بنا بر گفته شيخ مفيد اعلى اللَّه مقامه، آن گاه كه امام حسين عليه السلام به قصد مكّه از مدينه حركت كردند، اين آيه را مى‌خواندند:

«فَخَرَجَ مِنْها خائِفًا يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ»؛[1]

(موسى) از شهر خارج شد و در حالى كه ترس داشت و هر لحظه در انتظار حادثه‌اى بود، عرضه داشت: پروردگارا! مرا از اين گروه ستم‌گر رهايى بخش.

سيدالشهداء عليه السلام در اين سفر راه معمول مكّه را در پيش گرفتند و اهل بيت آن حضرت به ايشان گفتند: اگر از بى‌راهه برويم- همان مسيرى كه ابن زبير از آن جا رفت- چه بسا بهتر به هدف برسيم.

حضرت در پاسخ فرمودند:

لا، واللَّه لا افارقه حتّى يقضي اللَّه ما هو قاض؛

به خدا سوگند! غير از اين مسير را نمى‌پيمايم و در برابر قضاى الهى تسليم هستم.

حضرت در شب جمعه، سوم شعبان، وارد شهر مكّه شدند و اين آيه را تلاوت فرمودند:

«وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْيَنَ قالَ عَسى‌ رَبّي أَنْ يَهْدِيَني سَواءَ السَّبيلِ»؛[2]

و آن گاه كه به سوى مدين حركت كرد عرضه داشت: اميد است كه پروردگارم مرا به راه راست هدايت نمايد.[3]

اين عمره، عمره مفرده بوده است؛ ولى توجه به اين نكته اهميّت دارد كه آن حضرت در موسم حج نيز به قصد عمره مفرده وارد مكّه شده‌اند و اين مطلب با سند

[1] - سوره قصص: آيه 21

[2] - همان: آيه 22

[3] - الإرشاد: 2/ 35