جلو رفتم و پرسيدم: مى‌دانى اين آرم يعنى چه؟

- كدام آرم؟

نشانش دادم. مكثى كرد و گفت: نه!

گفتم: اين آرم يكى از باشگاه‌هاى شبانه فليت استريت لندن است.

(محله‌اى در لندن كه مردم براى عياشى و خوشگذرانى به آن جا رفت و آمد مى‌كنند) و مفهوم آن اين است كه: «من هرزه‌ام!»

اين را گفتم و از او دورشدم در حالى كه او چاقويى از جيب خود بيرون آورده بود و با نوك آن آهسته آهسته آن آرم را مى‌تراشيد.

مى‌بينيد چطور برده‌دارى، متدولوژى پيدا كرده و آدم‌ها- بى آنكه خود بفهمند- زير سلطه برده‌دارانند؟

امروز تكنولوژى هم به مدد برده دارى آمده است. هم دامنه آن را گسترش داده و هم ميان برده داران و بردگان نوعى تفاهم برقرار كرده است!

اگر ماجراى آن ازدواج مدرن را نشنيده بودم، شايد به اين صراحت حرف نمى‌زدم. اين ماجرا در سال‌هاى اخير يكى از گزارش‌هاى جنجالى نيويورك تايمز بوده است.

چندى پيش يك ميليونر آمريكايى به نام «ريك اكول» به شبكه تلويزيونى فاكس اعلام كرد قصد دارد همسر آينده خود را از طريق نمايش تلويزيونى برگزيند.

اين شبكه موضوع را با مردم آمريكا مطرح كرد و از دخترانى كه علاقمندند با اين شخص ازدواج كنند، دعوت به ثبت نام نمود. طى يك هفته، هزار زن آمريكايى از سراسر اين كشور با ارسال «EliaM -» براى ازدواج با اين مرد ثروتمند ثبت نام كردند. شورايى از داوران تشكيل شد و از بين متقاضيان 50 نفر را براى شركت در نمايش تلويزيونى برگزيد.