نزّل عليك الكتاب بالحقّ مصدّقا لما بين يديه و أنزل التّوراة و الإنجيل* من قبل هدى للنّاس و أنزل الفرقان؛[1] [همان كسى كه‌] كتاب را به حق بر تو نازل كرد، كه با نشانه‌هاى كتب پيشين منطبق است، و تورات و انجيل را پيش از آن براى هدايت مردم فرستاد و [نيز] كتابى كه حق را از باطل مشخص مى‌سازد، نازل كرد.

و در آيه ديگر فرمود:

و آتيناه الإنجيل فيه هدى و نور و مصدّقا لما بين يديه من التّوراة و هدى و موعظة للمتّقين؛[2] و انجيل را به او داديم كه در آن هدايت و نور بود و تورات را كه قبل از آن بود تصديق مى‌كرد و هدايت و موعظه‌اى براى پرهيزكاران بود.

ازاين‌رو صراحت قرآن دلالت بر انجيلى- نه اناجيل- دارد كه تماما وحى الهى بوده است و مانند بسيارى از كتب آسمانى در دسترس نمى‌باشد، هم‌چنان كه در هيچ يكى از اناجيل نيز چنين ادعايى وجود ندارد كه وحى‌هاى خداوند متعال را ثبت كرده است و حتى يك سطر، عبارت منسوب به وحى در آنها قابل اثبات نيست.

حال با توجه به اين حقيقت، كه به اذعان خود مسيحيان هيچ‌كدام از اناجيل منسوب به تعاليم وحيانى نمى‌باشد؛ چگونه مى‌توان با تكيه بر عبارت‌هاى آنها درباره نحوه حكومت‌دارى يا جايگاه فرمان‌روايان و منشأ قدرت آنان عقيده‌اى را استنباط نموده و با استناد آن به دين و تعاليم وحيانى حضرت عيسى عليه السّلام مدعى «نيابت الهى فرمان‌روا» به عنوان نوعى از حكومت دينى يا تئوكراسى شد؟!

سوم اين‌كه، قرآن كريم آخرين كتاب هدايت، كه به طور قطع از هر گونه تحريف و

[1] - آل عمران، آيات 3 و 4.

[2] - مائده، آيه 46.