3. مراد از حكومت دينى و حاكمان الهى، از ديدگاه اسلام، نظرگاه حاكم بر حكومت علوى چيست؟

4. الگوى حكومت غير دينى كه از حيث نظرى مدّعى احراز مشروعيتى عقلانى و قابل دفاع است؛ كدام الگوست؟

5. نكته‌هاى آغازين الگوى حكومت غير دينى مردم‌سالار، از حيث تاريخى چه مى‌باشد و عوامل عينى دخيل در پيدايى و پويايى آن‌چه بوده است؟

6. نتيجه ارزيابى مستندات مشروعيت مردمى حاكميت علوى چيست؟

7. چه مواردى را مى‌توان به عنوان شاخص‌هاى مردم‌دارى كه منشأ اثبات و تحكيم حاكميت محسوب مى‌شوند، در دو ايده حكومت مردم‌سالار و علوى مورد بررسى قرار داد؟

6 فرضيه‌هاى تحقيق‌

الف) فرضيه‌هاى تحقيق درباره سؤال‌هاى اصلى‌

نكته‌هاى تباين، تمايز، صحّت و امتياز در دو ايده مشروعيت‌يابى مورد بحث در اين نوشتار عبارتند از:

1. مبناى معرفت‌شناختى ايده مشروعيت مردم‌سالار بر انكار حقيقت كلى، ثابت و لا يتغيّر است و حقيقت در اين بينش صرفا نشئت‌يافته از انظار و انديشه‌ها بوده، لذا امرى نسبى و دائم در حال دگرگونى است و اين همان مبناى معرفت‌شناختى سوفيستى است كه مهم‌ترين پى‌آمد ناگوار آن، انكار حقيقت به عنوان امرى واحد و جداگانه است.

2. مبناى معرفت‌شناختى در نظام علوى مأخوذ از مبانى تعريف‌شده وحيانى است و از آن‌جا كه مهم‌ترين اصل در معارف وحيانى آن است كه تمام ذرات آفرينش در دلالتى روشن از حق محض يعنى خداوند تبارك و تعالى مى‌باشند و چنين مدلولى به طور مسلّم از ثبات و قرار حقيقى و ابدى برخوردار است، لذا بناى معرفت‌شناسى‌