خبرگانى در آن زمان وجود نداشت كه آن رهبر الهى را به رهبرى نظام جمهورى اسلامى منصوب كرده باشد. اين خود آن امام دورانديش و فرزانه بود كه طراح اصلى و مبتكر اوليه تشكيل نهادى به نام مجلس خبرگان بود كه وظيفه تعيين رهبر و نظارت بر وى را عهده‌دار شوند. بدين ترتيب در مورد تحقق رهبرى امام خمينى (ره) شبهه دور به هيچ وجه قابل طرح نيست و اساساً دورى ايجاد نگرديده است.

ب) رهبرى حضرت آيت‌اللَّه خامنه‌اى: در چهاردهم خرداد سال 1368 بلافاصله پس از رحلت امام خمينى (ره)، مجلس خبرگان موجود در آن زمان، تشكيل جلسه داد و با توجه به آمادگيهاى قبلى خود براى رويارويى با چنين رويدادى،[1] بلافاصله پس از انجام شور و بررسى‌هاى نهايى، حضرت آيت‌اللَّه خامنه‌اى را به رهبرى نظام جمهورى اسلامى ايران تعيين كرد. بدين ترتيب، آيت‌اللَّه خامنه‌اى توسط مجلس خبرگانى به رهبرى انتخاب شد كه خود ايشان در شكل‌گيرى آن مجلس نه مستقيماً (از طريق تأييد صريح يا ضمنى صلاحيت داوطلبان عضويت در آن مجلس) و نه غيرمستقيم (از طريق فقهاى شوراى نگهبان) نقشى نداشته است.

به عبارت ديگر، مجلس خبرگان و شوراى نگهبان قبل از تعيين ايشان به عنوان رهبر، موجوديت داشتند. بدين ترتيب، در مورد تحقق رهبرى فعلى نظام جمهورى اسلامى نيز «شبهه دور» كاملًا منتفى است:

ج) بر همين اساس، در هر زمان ديگرى هم كه ضرورت تغيير رهبرى موجود مطرح شود، رهبر جديد توسط مجلس خبرگان و نهايتاً شوراى نگهبانى شناسايى و تعيين خواهد شد كه بالفعل موجوديت و رسميت دارند و رهبر جديد در تعيين صلاحيت يا انتصاب هيچ يك از اعضاى اين دو نهاد نقشى نداشته است. بدين ترتيب، هيچ‌گاه در آينده نيز «شبهه دور» در خصوص تعيين رهبر در مردم‌سالارى دينى جمهورى اسلامى مطرح نخواهد بود.

[1] - همان‌گونه كه در صفحات قبل نيز اشاره شد، طبق ماده 17 آيين‌نامه داخلى مجلس خبرگان، اين مجلس‌موظف است با تشكيل كميسيونى، بررسى‌هاى لازم را در مورد همه افرادى كه در مظان رهبرى هستند به عمل آورد و همواره آمادگى لازم را براى جايگزينى رهبرى دارا باشد.