باشد و اين خود بحثى فراتر از يك عنوان‌سازى ساده است.

به‌طور كلى ساماندهى عناوين را نبايد يك فرايند ساده و احياناً يك هنر ادبى به‌شمار آورد و با شعارهاى سياسى يا تبليغاتى اشتباه گرفت. در واقع اين نتيجه يك پژوهش علمى در نظريه‌پردازى است كه فرايند ساماندهى عنوان مناسب با بحث را مشخص مى‌نمايد و چنان نيست كه در لحظه‌ها بتوان اين نوع عناوين تركيبى را به‌وجود آورد و با تفنن در كلام و بازى با الفاظ آنها را به‌طور خلق‌الساعه ايجاد كرد.

نوگرايى در مبانى نظرى انديشه سياسى اسلام كه در پى نزديك‌تر كردن نگرش سياسى اسلام با نگرش غربى در طريق مدرن‌تر جلوه دادن اسلام است. توجه خود را به تحولات ناشى از آزادى‌خواهى‌هاى دو سده اخير معطوف داشته و نه تنها به مفهوم خاصى از اسلام گرويده بلكه اصولًا به قرائت خاصى از مردم و خواسته‌هاى مردمى دست يازيده است كه در هر دو جهت قابل ملاحظه بل قابل مناقشه است.[1]

بى‌گمان گاه نظريه‌پردازى را بايد از كار ترجمه جدا كرد. در ترجمه عموماً يك اصطلاح در يك زبان (اصلى) به اصطلاحى در زبان (فرعى) مشابه‌سازى و بديل‌يابى مى‌شود لكن به لحاظ مبانى نظرى ممكن است كه كار ترجمه در عرصه نظريه‌پردازى مشكل‌ساز بشود.

همچنين اتخاذ هدفهاى كلامى در نظريه سياسى اسلام بدان معنى كه از ديدگاه سياسى اسلام منظرى مقبول ترسيم بكنيم و از طبيعت اسلام، سرشت دموكراتيك ارائه نماييم هرچند در اصل روشى مطلوب به‌نظر مى‌رسد لكن بدون اثبات نظرى آن نه تنها سودمند نيست بلكه گاه اثر معكوس نيز به دنبال دارد.

دين و رابطه آن با مردم و حكومت‌

دين مجموعه پديد آمده از وحى است كه بر قلب و بخش خودآگاه روان شخصيتهاى‌

[1] - نويسندگانى چون دكتر حميد عنايت در كتاب انديشه سياسى اسلام معاصر، ترجمه بهاء الدين خرمشاهى، مجيد خدورى در كتاب گرايش‌هاى سياسى در جهان عرب، ترجمه دكتر عالم و عبدالهادى حائرى در كتاب آزادى‌هاى سياسى اجتماعى از ديدگاه انديشه‌گران مسلمان، از اين گرايش سخن به ميان آورده‌اند.