دارند و ازاين‌رو، اقدامات قاطعانه امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف در مواجهه با اهل بغى كاملا با موازين اسلامى مطابق است و ثانيا نبرد آن حضرت به پيروى از سيره امام على عليه السّلام همراه با آدابى است كه پيش از اين ذكر شد. 77

با توجه به آن‌چه گذشت، فهم پاره‌اى ديگر از احاديث نيز آسان‌تر مى‌شود؛ احاديثى كه از اقدامات قاطعانه امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف با قريش و عرب سخن گفته‌اند، اما در آنها به خروج آنها بر امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف اشاره‌اى نشده است. با توجه به روايات پيش‌گفته، مى‌توان احتمال قوى داد كه اين احاديث نيز به اهل بغى از قريش و عرب اشاره دارند. پاره‌اى از اين احاديث بدين قرارند:

امام على عليه السّلام فرموده‌اند:

بأبى ابن خيرة الاماء- يعنى القائم من ولده عليه السّلام- يسومهم خسفا و يسهبهم بكأس مصبرة و لا يعطيهم الا السيف هرجا فعند ذلك تتمنى فجرة قريش لو ان لها مفاداة من الدنيا و ما فيها ليغفر لها لا نكفّ عنهم حتى يرضى اللّه؛ 78

پدرم فداى فرزند بهترين كنيزان- يعنى قائم عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف از نسل او- باد كه آنان را خوار مى‌سازد و جام شرنگ به ايشان مى‌نوشاند و به آنان جز شمشير مرگ‌آفرين نخواهد داد. در اين هنگام فاجران قريش آرزو مى‌كنند اى كاش دنيا و تمام آن‌چه در آن است از آنشان بود و آن را مى‌دادند تا گناهانشان بخشوده شود، ولى دست از آنها برنخواهيم داشت تا اين‌كه خداوند راضى مى‌شود.

از امام حسين عليه السّلام چنين روايت شده است:

يا بشر! ما بقاء قريش اذا قدم القائم المهدى منهم خمس مئة فضرب أعناقهم صبرا ثم قدم خمس مئة فضرب أعناقهم صبرا ثم خمس مئة فضرب أعناقهم صبرا ...؛ 79

اى بشر! از قريش چه مى‌ماند هنگامى كه مهدى قائم پانصد نفر از آنها را پيش كشد و دست بسته گردن بزند، سپس پانصد نفر ديگر را دست بسته گردن بزند و بار ديگر پانصد نفر از آنها را دست بسته گردن بزند ....

ممكن است اين احاديث درباره اهل بغى باشند كه مسلمانان درباره جهاد با آنان اتفاق نظر دارند و كشتن اسيران آنان در صورتى كه داراى گروه و تشكيلاتى‌