نمى‌توان رعايت نشدن آن را نتيجه گرفت؛ چرا كه اصولا اين‌كه در يك يا چند حديث همه ابعاد يك موضوع به تفصيل بيان شوند، انتظارى بى‌جاست، هم‌چنان كه همه احكام و آداب نماز در يك آيه يا حديث نيامده و هم‌چنين است احكام زكات و ديگر احكام. بر اين اساس، هم‌چنان كه ما جزئيات احكام شرعى و يا رخ‌دادهاى تاريخى و امثال آن را با كنار هم نهادن روايات و گزارش‌ها به دست مى‌آوريم، در مورد روايات اين بحث نيز همين قاعده جارى است. لذا احاديثى كه خواهد آمد، بر اصل نبرد امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف با اهل بغى دلالت دارند و ما با اعتماد به رواياتى كه بر هم‌گونى سيرت علوى و مهدوى دلالت دارند، ابعاد ناگفته سيره امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف را كشف و استخراج مى‌كنيم. روايات ياد شده بدين قرارند:

1. امام باقر عليه السّلام فرموده‌اند:

لو يعلم الناس ما يصنع القائم إذا أخرج لأحبّ أكثرهم ألّا يروه ممّا يقتل الناس اما انه لا يبدأ الّا بقريش فلا يأخذ منها الا السيف و لا يعطيها الا السيف حتى يقول كثير من الناس ليس هذا من ال محمد و لو كان من آل محمد لرحم؛ 73

اگر مردم مى‌دانستند هنگامى كه قائم خروج خواهد كرد چه مى‌كند، بيشترشان دوست مى‌داشتند او را ملاقات نكنند از بس كه از مردم خواهد كشت. بدانيد كه او شروع نخواهد كرد مگر با قريش و از آنان جز شمشير دريافت نمى‌كند و به آنان جز شمشير ارزانى نمى‌دارد تا آن‌جا كه بسيارى از مردم مى‌گويند اين مرد از خاندان محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نيست اگر بود رحم مى‌كرد.

2. امام صادق عليه السّلام فرموده‌اند:

يجرد السيف على عاتقه ثمانية اشهر يقتل هرجا فاول ما يبدأ ببنى شيبة فيقطع ايديهم و يعلّقها فى الكعبة و ينادى مناديه هؤلاء سراق اللّه ثم يتناول قريشا فلا يأخذ منها إلّا السيف و لا يعطيها إلّا السيف؛ 74

به مدت هشت ماه شمشير را بر دوش گذاشته و بسيار مى‌كشد و ابتدا با بنى شيبه آغاز مى‌كند، پس دست‌هاى آنان را قطع مى‌كند و بر كعبه مى‌آويزد و منادى آن حضرت اعلام مى‌كند اينان دزدان خدايند. سپس‌