و تسامح به دور است. امام در حكومتش برخلاف روش‌هاى سازش‌كارانه و مصلحت‌انديشانه حكومت‌هاى اومانيستى، بسيار قاطعانه و به دور از سرزنش ملامت‌كنندگان با هرگونه فساد اخلاقى برخورد مى‌كند. امام على عليه السّلام مى‌فرمايد:

... و ليطهّرنّ الأرض من كلّ غاش؛ 71

... زمين را از هر انسان نيرنگ‌باز (و فريب‌كار) پاك مى‌سازد.

هم‌چنين امام كاظم عليه السّلام مى‌فرمايد:

... الثاني عشر منّا يسهّل اللّه له كلّ عسير ... و يبير به كلّ جبّار عنيد و يهلك على يده كلّ شيطان مريد؛ 72

... خداوند براى دوازدهمين (امام) از خاندان ما، هر دشوارى را آسان مى‌گرداند و به دست او هر جبار سرسختى نابود و هر شيطان سركشى هلاك مى‌گردد.

درباره تساهل در حوزه سياست نيز نظام سياسى حاكم بر دولت كريمه امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف، براساس امامت و ولايت است. با وجود انسان كامل و امام معصوم در رأس حكومت جهانى، سلامت سياسى نظام حفظ خواهد شد و حضرت با احزاب و انديشه‌هاى سياسى معاند و مخالف و با گرايش‌هاى شك‌گرا و ضددينى- اگر وجود داشته باشند- برخورد قاطع خواهد كرد.

نتيجه‌

انسان‌شناسى دولت مهدوى بيش از هر مكتب انسان‌شناسانه، پاسخ‌گوى نيازها و خواسته‌هاى انسان همانند امنيت، آرامش، سعادت، كمال و ... مى‌تواند باشد.

چنان‌چه چنين تصويرى از انسان پيش رو قرار گيرد، سبب مى‌گردد آدمى درباره وضعيت موجود معاصر خود اعتراض كند و براى رسيدن به وضعيت مطلوب يعنى كمال و كرامت انسانى بكوشد. لذا كاركرد انسان‌شناسى دولت مهدوى، نقض ديگر مكاتب انسان‌شناسى همانند اومانيسم و اگزيستا نسياليسم و تلاش براى رسيدن به آن وضعيت است. چنين تصويرى از جايگاه و منزلت انسان، الگويى براى انسان‌هاى پيش از ظهور مى‌تواند باشد تا آنان را به تكاپو وادارد تا به جرعه‌اى از آن دست يابند.