... أن يصلح أمّة بعد فسادها؛ 51

او امت را پس از فسادش اصلاح مى‌كند.

افزون بر آن، امام خود الگويى شايسته براى بشر است. او اين شيوه را سرلوحه زندگى‌اش قرار مى‌دهد كه نه تنها از لذت‌هاى حرام چشم پوشد كه بسيارى از لذت‌هاى حلال را نيز براى رسيدن به كمال پس زند. اين امر سبب مى‌گردد ديگران از او الگو پذيرند و با مشاهده ميزان تلاش امام براى تكامل اخلاقى خود را تا مى‌توانند به لباسى همانند او بيارايند. امام كاظم عليه السّلام مى‌فرمايد:

مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف بر اثر تهجد و شب‌زنده‌دارى، رنگش به زردى مى‌گرايد. پدرم فداى كسى باد كه شب‌ها در حال سجده و ركوع، طلوع و غروب ستارگان را مراعات مى‌كند! پدرم فداى كسى كه در راه خدا، سرزنش سرزنش‌كنندگان در او تأثير نمى‌گذارد! او چراغ هدايت در تاريكى‌هاى مطلق است .... 52

هم‌چنين امام صادق عليه السّلام فرموده است:

فو اللّه ما لباسه إلّا الغليظ و لا طعامه إلّا الجشب؛ 53

به خدا سوگند، لباس مهدى جز پوشاك درشت و خوراك او، جز غذايى سخت و بى‌خورش نيست.

خلاصه سخن آن‌كه هيچ يك از مدل‌هاى اخلاقى رايج، در عصر ظهور جاى‌گاهى ندارند و تنها اخلاقى مطلق و مبتنى بر وحى و شريعت، توسط حامل و مجرى پيام وحى و شريعت، پرورش انسان‌ها را برعهده مى‌گيرد.

و) اتكاى عقل به وراى عقل‌

قوه خرد و انديشه مهم‌ترين مؤلفه انسان‌شناسى است كه آدمى را از ديگر حيوانات ممتاز مى‌سازد و از اين‌روى، فيلسوفان و پژوهندگان دينى به شناخت حقيقت و گستره توانايى‌هاى آن بسيار توجه داشته‌اند. اما اغلب انديشه‌وران غربى، در اين امر از جانب اعتدال به‌در آمده‌اند و به عقل‌گرايى افراطى دچار شده‌اند.

عقل‌گرايى به معناى اصالت عقل و خردباورى، در فلسفه در برابر اصطلاح تجربه‌گرايى، در علم كلام، در برابر ايمان‌گرايى و در عقل مدرن و عصر