آدميان گشوده مى‌شود، دروغ و فساد و انحطاط اخلاقى تا مرز نابودى، از جوامع بشرى رخت برمى‌بندد، 10 انگيزه انسان‌ها براى تصحيح اخلاق و حق‌جويى بالنده مى‌شود و آدميان با اختيار و اراده خويشتن به كرامت اكتسابى و مقامات عالى معنوى دست مى‌يابند. پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرمودند:

... به (بالمهدي) يمحق اللّه الكذب و يذهب الزمان الكلب ...؛ 11

خداوند به وسيله او (حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف) دروغ را از ريشه مى‌كند و حرص و طمع را از روزگار مى‌برد.

3. كرامت اجتماعى‌

خداوند منزلت و شخصيت هرانسانى را ارج مى‌نهد و آدميان را به احترام و اكرام يك‌ديگر و رعايت حقوق مادى و معنوى هم فرامى‌خواند و انسان را سزاوار آن مى‌داند كه عدالت راستين درباره‌اش رعايت شود و هيچ‌گونه استعمار، استثمار و ظلم و ستمى زندگى دنيوى و حرمت او را تباه نسازد.

همواره دوران زيست بشرى آميخته با ظلمى سياه چون تباه‌سازى شخصيت و كرامت اجتماعى آدميان بوده است. ازاين‌رو، دغدغه بسيارى از فيلسوفان همانند افلاطون، فارابى، آگوستين و تامس مور، ترسيم مدينه‌اى فاضله و اصلاح جامعه انسانى و حفظ كرامات اجتماعى بشر بوده است، ولى هيچ‌گاه اين انديشه‌ها نتوانسته‌اند بحران‌هاى حوزه انسانى را به شكل كامل و جامع پاسخ گويند. با وجود اين، براساس آموزه‌هاى انديشه مهدويت، در عصر ظهور، عدالت راستين در همه ابعاد سياسى، فرهنگى، اقتصادى و حقوقى تحقق خواهد يافت كه در پى آن، حكومت‌هاى جور از بنيان كنده مى‌شوند، عقول بشر به نهايت كمال خويش مى‌رسد، 12 اخلاق بندگان كامل مى‌گردد، 13 تبعيض و برترى دين‌ستيزان و ملحدان بر مؤمنان راستين روبه افول مى‌نهد، 14 شاخصه‌هاى عدالت اقتصادى چون مساوات، 15 آبادانى زمين‌ 16 و بازپس‌گيرى ثروت‌هاى به يغما رفته، 17 محقق مى‌گردد. آن‌گاه همگان به يك اندازه، در رفاه و آسايش و امنيت به سرمى‌برند، قضاوت‌ها از هرگونه جفا و خطا پيراسته مى‌شود، 18 دادورزى امام، نيكوكاران و بدكرداران را دربر مى‌گيرد 19 و مهرورزى جاى‌نشين كينه‌توزى مى‌گردد. بدين‌سان‌